Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Aydınlatamaz ay her sensiz gecemi.
Aradığım ışık kara gözlerinde.
Çözdüm artık beni saran bilmecemi.
Mor mor menekşeler açan sözlerinde.

İnci damlaları güllerin üstünde.

Arkamdan ağlama sakın,
Ölüp de gittiğim zaman!
Unutma vuslat çok yakın,
Mahşere her dem hazırsan!
Ağlama öldüğüm zaman!
Ecelim derdime derman.

Bugün yine kopardım
Takvimden bir yaprak.
Çektim derin bir of,
Bir sigara yakarak.
Yine perçinledim tabutumu
Bir çivi daha çakarak.

Nice gözyaşı özlemde seller gibi doğar.
Gurbet akşamları ümit kuşlarını boğar.
Kalksın da bütün engeller, kavuşsun sevenler.
Şimdi sevgiye ulaşan bir yol olmak vardı!

Dünya balta girmemiş bir orman gibi, kurt çok.

Şiirimin elleri ateşinde yanarken
Selamlarım gönlümü uçuran tüm kuşları.
Çırpınan sevdaları sende bulup kanarken.
İptal ettim ömrümden manasız uçuşları.

Hasretin ayazında ılık meltem eserken

Akıyor hep damla damla geceye gözyaşı.
Unuttuk kabir evine konmuş kara taşı.
Boş hayal uğruna soktuk dertten derde başı.
Uzaktan gelen davulun gür sesi boş çıktı.

Kursakta kaldı dün, gördük garanti yarını.

Fitneci münafık yatar kalkar nafile.
Ondan bîzâr eder, öteki yüzü bile.
Münafık zor insan, ifade gelmez dile.
Dünyası aydınlık, öbür taraf hep çile.

Alçaklık kucağında şan da arasa,
Kaçacak delik arar şaşkın ihanet.
İnine gömülür de her bir yarasa.
Son bulur kan içici çağdaş rezalet.
Kaçacak delik arar şaşkın ihanet.

Bu dünyada çoktur çile.
Ben sevinçle karşılarım.
Şer arama hiç nafile!
Neşe satar çarşılarım.

Kıskanmak çok kötü bir iş.

Sanki fakülte hocası.
Ama tevazu bohçası.
Bilge mi bilge!
Vefasına ararsan belge;
Edasında şahlanır,
Şahsiyetinde saklanır.