Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

kim yaşayabilir
bir başkasının ölümünü

yalnızca
seven bir kalp belki

hüzün ağır geliyor kalbe
bu boşluk duygusu
solması güllerin

üşürken yüreğim
soğurken beden

in(in) den çoğalır çatal yürek
kardelenler düşlenir
eza’nın sisli kalıntısında

tortusu süzülürken acı suyun
köpüklere sıvanır aşk

fidanın çiçeğe durduğu şu mevsim
segâh perdesinde işmarlı bir hüznün
böğürde şaklayan kamçıyı betimler
acı tebessümüyle
gül yanı sararan bir yerdeyiz

tuğraya vurulmak içindi harf

bir elde sevda kadehi
ötekinde gürz
tökezleyerek yürüdüler hikâyenin içinden

önce o vuruldu
iliklerimde
can çekişen cenin

düşleri vardı

ne zaman
çiçeğe durduğunda
yel değse badem ağacına
bir kasırga göçer yüreğime

zamansız çalınsa kapılar

bilir mi yasalar içbükey aynaları
aynalar ki
dışadönük sürdürürler yaşamı

kara-kaplı
lisanına eremez dikenin

hüznün gölgesini buldum bakışlarında
zeka pırıltılarına sakladığın

karanlık o labirentin içinden
kanayarak gelmiştin
çıbanlar açmıştı yüreğin sıtmalı gecelere

küçük ölümlere sığmaz devasa hüzünler
kenar süslü kitapların satır aralarına hiç
mor bir hüzündür her yerde adı
derin izi acı'nın

anlamlı