Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

kırmızı güllerin nerede kelebek
altına özenen sarı tozların

kozanın sonu kaçınılmaz uçuştur bilirsin
kaderinse akşam vakti tükenen kızıl şafak
ağlayan ilk pırpır değilsin üstelik

şu andan başlayarak
ısırgan valse son veriyorum
felsefi kuyularda boğulmak yok

göğsünüze çivileyeceğim güneşi
hava - su - toprak

yürek atlıları seferberliğinde
mevsim körü olmaktayım
anarşist kalbim bir angaryadır terkimde

nicedir pası çözülüyor dilin
muhacir şiirlerden taşındım bak!

bir kız çocuğu bazen
dere yataklarından
koyaklardan toplar beni
analık ettiğimi sanırken
analık eder bana

kedili kaldırımlarımız var şimdi
çöp bidonlarına komşu

evler ıssız
boş
it enikleri kayıp

bin geceden
bir kuş masalı anlat bana
ışığın dansı
rüzgârın ateşi ol yüreğime

es! tutuşsun tanıdık bu haz

yaşanmamış bir yaz tütsüleniyor saçlarımızda

gün dünden yaslı

yağmur bırakıyor arsız güz gelen zamana
elleri tanımlıyoruz yeniden

sevdasarısı bir
yalnızlık üşüdü gözbebeklerimde
düşler karayelde döllenen imbat
yüzüm ödünç geçmiş mevsimlerden
vazgeçilmezdi sevmek
kıyamete kadar

yalnızlığa seğirir hücresi
tespihlik sabırlar emzirir karantinada
gittiği yerden dönemeyişin öyküsü bu
soylu ve hazin

an mühürlü

inkâr edildi
geçmişe nakşolmuş sırlar
inkâr edildik hepimiz
serdengeçti bir dolu ânın şimdi
mağrur suskunluğudur son hükümdar