Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

bir zılgıt çekiyorum dünyaya
sen de öyle yap gitsin!

her zaman dediğim gibi:
“delidir
ne yapsa yeridir”

tipiye vururdu kar
donardı su ölümcül sessizlikte
söz keserdim erken düşlere
küserdi içim
giderdim

için küçülür de
kaybolur bedeninde hani
çoğalır kapılar kaçmak için
yine de tıkılır kalırsın zindanda

bilirsin yollar çıkmaz

tut ki üstüne yürüdü duvarlar
sıkıştın köşeye
korkma!
bir güvercin al göğüs kafesine*
göğün yankısıdır onlar
uçmayı sevmeseler de

çengi oynatırdım sahaflarda
sığınmayı vururdu saatler
kitap kokusu sarardı güzü

harfin şehveti
mine çiçeği dökerdi dizelere

şiirim
bilinen
bilinmeyen
hem uzakta bir ömür boyu
hem yanımda bekleyen

severim Nisan’ı
baş konuk olur yürek
doğanın düğününe
harcanıyor oysa bu yıl göz göre göre

olsun!

//harlandıkça aydınlanır ruh
alev isinde başlar
kor ateşte biter kâhin sözü//

demirlenirdi kalp tüm zamanlarda
zincire biat eder bedenimiz

seyreyle gözüm dünyayı
özünden
bal damlar
sözünden zehir

vurulup düşerken

su veriyor çeliğe mezarlık susuşları
sıradanlığa baş kaldırıyor alaz
bülbül ötüşüne sızıyor bozgun

aykırıyı üstlenmedik hiç
tecelliyi seçtik