Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

oyundan çıkarcasına
veda etmeli

maktul saraylarla
fiyakalı masal kuşlarından uzak
kehkeşana düşmeli adımız

bir saç telinden yaratılabilirdim
saçlarımdan
ne çok
“ben”...

hangi akrebin kalıntısıydı düşünce

zamandan bilinir sanıklığımız
tanıklık
hüküm ve beraat

böyleyken neyin izdüşümüdür darağacı
hangi yangından kalma

kendini ispatlamanın
krikolarına muhtaç insan

biraz cahiliye kültürü
biraz meraksızlık
hayli ıskalamışlık hükmediyor

ben bir güvercin
ben bir serçe
hem güvercin
hem serçe

mayısın rahminde kanatlandım

duygunun üleşilmez bütünlüğünde
bir yol hikâyesiyim
kâh üzgün
kâh deli bir tay yüreğim

sormasın kimse beni

- Uzar gider bu şiir....Nefes aldıkça serpilen çocuklar gibi!


Whitman’ın* kuzu postunda kükreyen kurt
takdis ediyor sübyan ağıtlarını
post-modern çağın

artık biliyoruz var!

çağrılı her beden
kendine savrulmuş bir sustalı orada

şiir tersine gidilen yol

şimdi
aşka değsem tufan
sana değsem yer yarılacak

kendime dokunsam
kasırga

“bir resim asla bitmez,
bitirdiğin zaman ruhunu öldürmüş olursun…”*

şiir gibi!

eskilerden