Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

söyle Pancho!
nasıldır acıya kılıç çekmek

aşk zırhını kuşanmışsan eğer
ağarmışsa saçların gözlerin ışıldarken
ve ıslaksa tenin hâlâ

tutulmak üzere
dağın ardına çekilen
güneşten geliyoruz

soluyor renkler
soğuyor evren

kim bilir kim olduğunu
düşmedikçe sureti bir aynaya
yankılanmadıkça sesi kuyuda

şiirin leylekleri durmaz uçar
yalnızca acılı yürek

dizekıran
imge cellâdı sancılar da var
katil barikatlar kurulur kör menzillere
emreder zemherinin anaforu;

'cebbar bir acıya yataklık et!

uçurum anlatıyor biri

suç yok
suçlu yok
ne tuhaf!
cezalandırılmaktan

içimin bilge gergedanları isyan ediyor
Bengal kaplanına dönüşüyorlar sıcaktan
ağaçlar grileşmiş
hava bunalım
gökyüzü solgun mavi

anla beni çocuk

kav değiştiriyor coğrafya
kırılan dallara astığım aynadır
bedeninde eskittiğim zaman

ne öyküler sakladım içimde

uykular ölüm
uyanışlar intihardı
solan her yaprağa yazıldı adım

mevsim yağmura gebe
ben yağmuru beklerim

bulut ol
şimşek ol
rahmet ol

rengini erke terk etmiş insafsızlığa inat
gök mavisi bir ışık doğar
hayatın kahverengi kilinden
ezeli damgasını bırakır heybetiyle bir can
ağzında korkmuş
üstelik cesur ve kekre bir tat