Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

maşuka yazılmaz şiir
aşka yazılır

şart olmadıkça
yok sayılır
ikinci tekil şahıs

geceyi giydirirken sigarama
yitik anlarda tütsüleniyor takvim
sımsıkı kapalı odamın kapıları
anahtar dumanda saklı

her soluklanışta

ne söylendi yazıldıysa taşa
geri alındı
tarumar yanına bağışlandı ejderin
rüzgâr esti bir yol
rahmet közü biçti
geri döndü hikâye Mu’ya

en çok yağmur anlar
ayrılığın dilinden

örselenir de yürek
dağ bilir en çok
yalnızlıkla yıkanmanın

körü körüne dost
körü körüne insan
körü körüne anne olmadım hiç

aslında
körü körüne emekçisi

sarı bir hüzne ekilmiş
kekre pişmanlıklar yasından
kalmaydı gün

söküldükçe uzuyordu tırnaklar
aniden ucuzladı yaşamak

düğüne hazırlanıyor havuz başı
gözlerim dalgın
turkuaz

sesini dinliyorum suyun
altın rengi entarilere büründü koltuklar

anlama beni
derin bir unutkanlık say

geçer giderim bu kentten öyle
uğramışımdır belki çok eskiden

demir aldı incelikler şiirden
“nedeni kıştır” diyebilsem keşke!

düşünür durur artık arpacı aşk kumruları
mevsim yeşerene dek

eylemiyle gezer prangalı yolculuklar
ağır kanamalı kefilliğinde gözyaşının
ruh kan ağlar

yaşmağı inince göğün kalp varoşlarına
haylaz bir yıldız kayar sonsuzdan