Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

suya karışmış küsûrat olacağız
demiş miydim
yanacağız
güneş kızılında bir gün

maviliğe uzanacak boş ellerimiz

anlamak gerekmez
anlam yeter tek başına
namluya sürülmüş
tehlikeli bir oyundur ince analiz

yanarak geçmek vakti şimdi geçitlerden

kuş göçü
kış göçü derken
iğdeler geldi

...ve gittiler...

insana konuşmaz siyah sayfa
ateş hattında iken beyaz

nasıldı savaş arabaları bilmem
alev topu muydu mancınıklar
gülleler metal mi

bu çiğ süt emmişlik yok mu
bu yalan dolan
kesin öldürecek beni

it eniği kadar olamadık gitti
o yüzdendir çok sevişim itleri

daha kötü
camda bir nefes buğu
kanayan dizlerden
pervazlar sırıtır lâl olmuşluğuma
kenti terk ederken ben

başıbozuk bir imgenin sığınmacısıyım
yabancısı eğreti karmaşıkların
kış odasında
kâh şimşeğiyle çarpışan
kâh bir ebemkuşağı
mavisi erguvanına dargın

yol versem hayata
insana dair tüm duygulara
aşka veremem hiç!

kanıma
senden akan

aşkla tanımlar kişi kendini
ipini çeker sonra darağacında
mezarında kükrer yeniden
kül kalıntıları sorgular tinden

ateş kuşu

var olmak
ölümüne bir yarış

nahif güllerden geçer aynanın sırrı
yerde mi
gökte miyiz