Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

bir dost eli uzandı karalar bağlamış yüreğime
sıcak bir bahar yelinden deli
dili sanki gönül diliydi

esiyordu yıkıntı enkazına doğru
renkler koyup dünyama durmaksızın

dayatmacı önyargılarla
iç odaları tavaf ettiler

evler boştu

suyun kendine akmadığı kadar

-Aşkı öğrenmek için sevmek; değerini bilmek içinse çok sevilmiş olmak gerekir. Gerçek bir aşkta asla kırgınlık, infial, sitem ve küskünlük olmaz. Rüzgâr tozuna karışıp gider bu duygular. Geride yalnızca aşk kalır. - N.Erlaçin


kıyıdan kıyıya süren
alabora öncesi
ve sonrası

ölürken dudaklarından
dizeler ağan
bir adam geliyor gözlerimin önüne
:
“kısrak ol
bir kılıç ol kesen

bir türkü yakmalı
salarak akşamın büyülü mavisine
gurbete düştüm yine kederden
meselâ acıyı yazmalı

ağlamalı

tenimi bürüyen
geceyi yürüdüm
ay kabarması acılar çekildi gözlerime

rüzgârın beşiği sallanıyor dallarda
beni

içim dedi:
'uzaklaş güruhtan
unutulacaksın bak
unutmayan dostluk
unutmayan sevgidir ancak'

önce kendinden ayrı düşüp, sonra buluşan bir çığlıktır şair…N.E.

ayrılık yazdım gecelerce
ayrı düşmelerimi benden
bitti sandım

“fe nev zat’a

gözü var
sözü var
imbikten damlayan
özü var düşüncenin

ömrün umulmadık bir seher vakti
sevda sunulur yüreğe
mukaddimesiz bir mesel gibi

sıradan bir merhaba
aşkın kimyasına dönüşür