Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

acıyla kalaylanmış
bakla sofalarında yüreğin
yapısalcı dogmalarla kundaklandık

avazımız pür isyan!

sesim birikti gecenin kenarında
süzgeçten akarcasına şimdi
bilseydim keşke
sıvazlardım yüzünü

dilimi aradım yıllarca

üç günlük seyisliği var
besbelli yaradanın
dar vaktine denk gelmiş

bir çene
aman Allah!

ayakta uyurdu kuşlar
özgür ve mutlu
ayakta ölen doğumluya inat

bedenin icrasında mahpus bir çocuk
kanatlanmayı beklerdi en çok

serçeleri kışala ey oğul!
ağaç buduyorum ben
neme lazım
telef olmasınlar yuvada
büyüktür vebali bakarsın

korkudan sıyrıldığında buluyor kimliğini aşk
ayın yüzünde fî tarihinden kalma
bir gül lekesi kadar duru
şavkıyarak
intihardan uzaklaştığında

kanatsız uçuyor kuşlar
havada tarifsiz bir uğultu
serçeler ruh tellerine abanmış
kırıntıya dönüşüyor yürek içi

onaylanıyor çöl

yorgun kıyılara değen rüzgar
jilet yaralarımı dağlar
şark çıbanları emzirir yüreğim
kah haykırır çığlık çığlığa
kah lal olur susar

(Hoca ile Çekirge – 4.Bölüm)

-ÇEKİRGEEEEE! ! !
-Emret hocam!
-Ne haltlar karıştırdın yine sen?
-Af buyurunuz. Anlayamadım üstad?

neye yarar inci
insana bırakılan
bir hayal olmaktan başka

nasıl da yalnızdır
kırılgan deniz yosunu