Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

kalemimde kalacak can suyum
canım can çekişirken tenimde
ölümle tanışacağım usulca
yeniden doğmayı umarak
yar başına dikilecek onurlu mızrak

kutsal maviye yuvalanmış
saydam bir göktaşı olduğunda sevgi
kimden sorulur uğursuz yerin sessizliği
rüyayı gözbebeğinden lanetleyen kara talan ey!
hangi dağ başından

iki yanılsama arasında
gidip gelmek bu
birinde yoksullaşıp
diğerinde varsıllaşmak

aslolan

rüzgâra armağan olsun tenin
ödülün
ince belli bir esinti

gözlerin sesin
sesin

sulusepken kar
ve kükreyen yağmur heybetinde
biniciyi reddeden
küheylâna benziyor mevsim

titriyor sokak itleri soğuk gecelerde

çalımlı bir ateş dansıydın buz üstünde
harlandıkça alevin
demini aldıkça duygu
sahipsizlikten soruldun usta
kimsesizlikten

yüzleşme öncesi
bir çıkış yazılır kadere
anımsayarak
her yolun bir sonu olduğunu

varışa talimlidir çıkışlar

sözcükler var
evrimleşmeyi bekler simyacının dilinde
tıpkı bir kitabı yalnızlık sürecinde
sonundan okumak kadar sancılı

geleceğe düş malikâneleri kuran insan

ucu yırtık mektuplarda eskitilmiş
bir zaman artığı bu

kimse ölmez bizim için

kadeh tokuşturmalar acıyla izlenir böyle

şarkılarını ver bana
kahkahanı istiyorum
gülen yüzüne astığın tebessümü
gülüşünü gözlerinin

bilirim menevişler volta atar