Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

yeniden doğmak gerektiğini hatırlatıyor
bulutta saklı eskimiş ay
korkuyoruz güneşin yaşlanmasından

ruhun kuş sürüsü tedirgin
ağır mirasından ürküyor ebegümeci dudaklar

- söz’le suç ortaklığıdır yazmak-

sözün kölesiyim
suçuma bile beni
ey söz!

kolay değildir
bunca acıda sınanmak
dümdüz gitmek dere tepe

yandı yüzüm
gözyaşında demlenip

yarısı yaz / yarısı kış

yarısı bir dolu hüzün / gece
yarısı günışığı / kışkırtıcı
ipini kopartmış entrikacı fahişe

bir ayrıntı kaldı
baş döndüren
kargaşadan

hangi kentler bizimdi
hangi sokaklar

I.
kutsayın beni ey Vihara*rahipleri!
sorulmamış sorular bağışlayın aklıma
bir kadın okyanusunda yüzmenin bedeli ne
yanıtlar bulmalıyım er dünyasında
güç verin bana

amaç
boşluğa dikmemekti fidanı
gitti mi gider!
bulamazdık bir daha

ipuçları arardım

gördüm ki yaralanmış bir ayağın
ateşe kesti beynim
yazgı celladım oldu yine
seher vakti titrerken
eksiğimdin sabahın soğuk yelinde

bir yanım yara
her bir yanlarım yara

düşünce sen olunca çocuk kalbi taşıyorum
küçük Buruşuk'u yazmış Ahmet Erhan son kitabında
ne de babayiğitti hani

kıraç toprağa sağanaktır yüreğim
kaçışlarım
çoğu kez bana dair
benim mülkiyetimde
bana emanettir öznel hapisliğim