içinde yaşadığımız bu çağda
hep bir endişe, hep bir tasa
esaretin kurbanı yığın, yığın
yüzünde taşıdığı ifade
sırtının kamburudur insanlığın.
Hangi çağa gittiysem her an tepemdeydi
Loş semada yıldızlar yanıp sönüyordu
Oralar hiçbir zaman asla değişmedi
Gökleri ilk insanlarda düşünüyordu.
Üst üstte gelir aksilikler
İki ayağını bir pabuca sokar
Ne tad bırakır sofranda
Ne söz bırakır ağzında
At gitsin hey at gitsin
Nedir senden kıymetli
Zaten hiç beğenmezsin
Eskimeden at gitsin.
Para elin kiridir
İşte az önce girdim atmış beşime
Ve ihtiyarlığın kapısının eşiğindeyim
Tüm gücümle girmemek için direndim
Sanki gizli bir el beni itekliyordu
Anladım ki boşaydı tüm cabam
Arkamdan kapandı kapı dönemedim geriye
Kırk elli derken atmışı gördük
Tecelli etmiyor bizden gidenler
Sırım gibiyken şimdiden çözüldük
Teselli etmiyor artık sevenler.
Hani gülüşlerim, o neşem nerde
İhtiyarım yaş oldu altmış üç
Devre dışı kacağız yakında
Kalmadı bizde nerde eski güç
Zaten yarı ömrümüz uykuda.
Düşler bir anlık alır götürür
Burada hak yoktur, haksızlık çotur
Döner sermaye olmuşsa çokları
Gözler doymuyor, karınlari toktur
Hep aynı yönü gösterir okları.
Arkada coşuyor ırmak önü set
Altıncı koşuyu beklemeden
Terk etmiştim hipodrom u
Diyeceksiniz ki beşte kalmıştın ondan
Hayır beş zaten benim bankomdu
Plase tuttu, süpriz desen öyle
Ama morelim bozuktu
Sözü nefes sanan bilmez hiç kıymetini
Tezatlar içinde bir acayip çağdayız
Değerler size ömür, bilen yok yerini
Haksızın, haklıyla oynaştığı çağdayız.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!