Yaklaştıkça uzaklaşan nedir dedim
Kimi ses, kimi ışık, kimi umut dedi
Ama ben onlara boşluktur dedim
Sesin, ışığın, umudun bir başlangıcı varda
Boşluğun başı, sonu nerede
Ucun ucsuzluğu her yerde.
Kendi halimde yaşayıp giderken
Bir çıktı karşıma feleğim şaştı
Unuturum olmaz, olamaz derken
Bir çıkmaza düştüm aklım karıştı.
Ey gönül halini gizle desemde
Köydeki aşklar, şehirdekine hiç benzemez,
Öyle her istediğin zaman rahat gezilmez
Küçük yerdir ya bir gören, ya bir duyan olur,
Kınarlar seni sevda imiş, aşkmış denilmez.
Uzaktan, uzağa bağda, bostanda rastgele
Özlersin zamanla doğduğun toprağı
Geçmişin bir anda türbülans olur
Senden başka kalmamışsa bir tanığı
Tek başına kalırsın çekilmez olur.
İklimler artık bahar olsa ne fayda
Hiçte yalnız değiliz bu alemde
Büyüklü, küçüklü dünyalar vardır
Ve nasıl dönüyorlarsa kendince
Elbet birbirine bağlayan vardır.
Sıla diye, diye, günler, ayları,
Tükettim yılları şurda ne kaldı
Esmiyor artık dağların rüzgarı
Göksümde bir ateş yandı ha yandı.
nasılda sovuk sanki mart
biri soba yaksın üşüyorum
mangalda olabilir üstünde köfteler
kurt gibi açım saldırabilirim
karabasan görmüş yanki gibi
buffalo avlayabilirim
Bir bedenin içinde milyonlarca sır saklı
Beynin yetermi senin Yaradanın gücüne
Gözle göremezssin elle tutamazsın aklı
Sayısını bilmeyen canlılar farklı, farklı.
Tüm canlıların kanını kırmızıdan vermiş
Çiçek açarmı dalda
Yarim sen olmayınca
Arı ürer mi balda
Yarim sen olmayınca.
Bir dediğin iki olmaz
Ben torağa sen gökyüzüne bakarsın
İşte bundandır kuşak farkımız çocuk
İyi bak belki yıldızları sayarsın
Biz saya, saya bitiremedik çocuk.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!