Müslüm Bayram Şiirleri - Şair Müslüm Bayram

Tez gelin sevdanın onmaz kaderi
Bal petek dalanı kovandan eder
Değmesin yüzüne zaman hederi
Meltem rüzgârları denize keder.

Yazlara bahara banarım aşka

Nasihatim kendime vefasıza nedeyim
Boş keseden atanı dost belleme sen oğul
Yakışıyor fendine aklı sıra sobeyim
Sırrı kelam satanı dost belleme sen oğul

Âşık olmak hasından değirmende un olmaz

Perdesini çekmişti karabulutlar
Güzel ülkemiz üzerine germişti
Dört yanımız kuşatılmış
Vurulmuştu kör kilitler
Gök gürültüsünü andıran
Yankılandı gür bir ses!

Yargıç meleğimsin sorgularınla
Bir kez olsun geçmedi,
Şükür’ süz günüm bilesin
Duacısı oldum hep nimetleri verene
El etek öpen namert kullarından ari
Sunağında tapınağım başım tek ona

Doğumla birlikte yola koyulan insanoğlundan kimisi yolu düz gider,
kimiside yol boyu döşeli çakıl taşlarını ayıklamakla hayatı biter
Kimide yola tuzaklar kurar, yol keser, haydutluk eder
Sevapları yoktur dağıtacak tükenmişliklerinin içerisinde sarhoşturlar.

Hiçbir şeyden mutlu olamazlar, kin duvarları örerler içten, durmadan!

Karanlık mahremin nurlu ecesi
Titreyen alevin mumu erisin
Haremlik seyranlık gözüm yücesi
Duygular harmanı Firdevs narısın

Boğma öpücüğe merhem diline

Bir pazar yeriydi açtım tezgahı
Astım ceketimi sundum pazara
Gelen baktı, geçen baktı
Üzerine giymeye yürek yetmedi

Oysa cesaret doğuştan bir yetenekti

Geldiğinde yıllar sonra
Hiçbir şey eskisi gibi değil
Nerede? O çamurlu yollar
Kurumuş akarsular ırmaklar

Dinmiş fırtına, ayazın sesi

Düşürdüm yüreğe hüznü güneşi
Dosttan onmaz çare öyle bir zaman
Kalem yakmış vezni tatlı nefesi
Hakmış dinmez yara öyle bir zaman.

Mülkü saraylara yolum karılmaz

Vecd ile seyrediyorum karanlığı
Yarım hilali tebcil ediyorum ruhumla
Sabahın karanlığına esrarı çözülürken güneşin
Uyanıyorum kuş sesleri önü penceremin
Seyri ne hoş... yorgun düşmüş gözlerim.