Müslüm Bayram Şiirleri - Şair Müslüm Bayram

Aşk diye ağlayan çağlayan dilber
Kurumuş nehirler ekinler orak
Kar yağmış bacalar ocağa kül ser
Dökülmüş saçların eldeki tarak

Aslı olsan Tanrı, kereme sunmaz

Can çekişen acısıyla
Ay sararmış sancısıyla
Bezirgânı hancısıyla
Ayrılığı böyle yazmış.

Kapıların yaslı kaldı

Ozanım diye çıktım yola
Çile kedere derde mola
Sevgi bilmeyen kötü kula
Söyle derdimi derman eyle

Ozan diyarı naçiz kulum

Tutuşan kalbime nedir ki çare
Sevda çöllerine salan nazlı yar
Şifasız bir derttir açtığın yara
Ellerine kına yak da öyle git
Döndür gözlerini bak da öyle git

ne bir kuş var gökte ne de bir turna
yalnız ovaların tatlı durgun gölüne
çoktan batmış güneş erkenden
görmez gözü gecenin
koynunda beslediği ne de,
bir yıldız izi var.

Garip ellere yazılmış ömrüm örmüş ağlarını düşürülmüş aşk
Hükümlüsüyüm zindanlarına müebbet
Mekân kurduğum narına yâr olduğum düşlerimin kan uykusu
Kaynat göklerinden boşalsın bulut
Ekmeğim katığım nefesim...
İçtiğim su.

Sessiz devrimler yaşatır aşk
Dinliyorum gümbürtüsünü davulların
Susturamıyorum çarpıntısını kalbimin
Ruhumun yükselişi kanatlarında
Irağına yolculuk uçsuz ovaların
Ne hoştur ah bilsen aşk.

Gelir mi saza söze hasbihalimizden
Unutulmaz destansı güzelliğiniz
Çatlardı aynalar boydan boya tutku dolu saatler
Yelkovanla yarışırdık rüzgârlarıyla
Kuğu gibi süzülüp dansa durarak
Uçardık kanat takıp mavi ufuklarında

Didarı hak ile baktım okudum
Başım eğdim yâre okşasın diller
Kurdum tezgâhımı kendim dokudum
Giyinmiş kuşanmış saymasın eller

Aşığa hükümsüz atılır taşlar

Nazlanır dilberim güzelim diye
Sürmeli gözlerin özüme sunmaz
Kurumuş güllerin sızlanır niye
Kabarmış kebirin musallan yunmaz.

Aslı için kerem divane olmuş