Murat Özgören Şiirleri - Şair Murat Özgören

Kendini ateşe bularsın bazen
Közünden duman çıkmasın dersin
Külünü okyanuslara serper
Zerreni kimse bulamasın istersin

Bulutun su vermesin dilersin

Durun
Dinleyin beni
Hükmüm herkesedir...

Dünya dönmez bensiz
Gün doğmaz gece bitmez

Bilmem nereye sürsem,
gönül değneğimi üzerine binip.
Nereye sürsem,
tekerlerini çam kabuğundan yaptığım iki tekerli arabamı.
Uçurtmamın ipini ne kadar salsam göğe.
Nereye koysam ilkbaharda topladığım papatyamı.

Bir yaradana sığınır kendin bilen
birde vicdanına.
Her gece düşünür dünü
ve düşler yarını içinden.
Bir dileği vardır hep
Mutlu olmak sonsuzlukta

Neden kötüler iyileri bulur hep
merhametsizler merhametliyi
Neden çirkinler güzeli
zalimler yufka yürekliyi

Neden savaşlar barışlarda olur

Bazen
ben bile kahrını çekemem diyorum kendimin
Sonra
aklıma sen geliyorsun
Ve
gecenin bir yarısı hayatın içinden bakan ay parlağı gözlerin

Adam genelde yalnızdır.
Çünkü muhataplarının aynı düşünce yapısına sahip olduğuna inanır
ve ona göre refleks gösterirler.
Halbuki karşısındakilerin ne böyle bir fikri nede buna eğilimi vardır.
Kırarlar.
Çünkü zekaları saf değildir.

Çok uzaktan geldim
Birdim bin oldum üzerinde
kaçma benden ıslan hadi
selam getirdim tomurcuk çiçeğine
Mor kanatlı kelebek getirdim sana
taze güneş, yağmur kokulu toprak

Susamıştık
Çatlak dudaklarımız bir yudum suya hasret
gezegenin bütün kuru topraklarına kök salmıştık
Özlemimiz yağmuraydı
Duamız yaradana
Diğer bütün mahlukatı yok saymıştık.

Anne diyebilmek,
dışarıdan eve geldiğinde sana hoşgeldin diyen kadına.
Yada,
kasketli şapkasıyla ailenin en önünde yürüyen adama baba.
Tam olmak,
bir bütün olmak.