Murat Özgören Şiirleri - Şair Murat Özgören

Bilmiyorum!
Zihnimdeki bir sürü deli sorulara bir kelimelik cevabım bu.
Her günüm;
bir sonraki günün daha iyi olma temennisi,
Ömrüm çok üzülürsen, çok sevinirsin ikilemiyle geçiyor.
Yaş kırk beş olmuş,

Biri olmalı hayatında.
Biri;
kırk yıldır tanıyormuşcasına ilk anında.
Yüreğin yüreğinde atmalı.
ve
kelimeleri aynı cümleler kurmada.

Islak yürekler bıraktım ardımda
Ne sevdalar eskittim seni bulana dek
Ne güz yandım
ne kış dondum soğukta
Bir sana ben geldim diyene dek.

Bitiyor!
Belki yarın gelir?
Belki de bugün kapanır bu perde.
Adamlığın kadar alkış,
Sevenin kadar dua olursun dilde.
Mevlitte bir aş,

Denizimi suya koydum
Güneşimi ateşe
Soframda yılgınlık yedim
İçtim suyumda öfke
Bitmedi sıkkınlığım daha
Bitmeyecekte.

Yâr başı,
aşk yuvalanır gönlümüz.
Ve
Pınar başı şırıl şırıl
eğilip çatlak dudaklarımızı ıslattığımız.
Gölgemiz serin ikindi vaktinde

Anlaşılmak için anlatmak gerekmez
Yaşamak için yaşlanmak yada
Yeterki anlayan manalansın
Yaşayan lezzet katsın dünyana

Ağlayan için ağlamak yetmez

Köhne bir İSTANBUL meyhanesi bu gece konuğu olduğum.
Önümde;
Üzerinde rakı kadehimin olduğu eski bir masa,
Altımda tahta bir iskembe.
Ufaktan yudumluyorum içkimi.
Saki;

Buradayım işte ey Dünya!
Varlığıma ispat mı arıyorsun?
Dostlarımı görebildiğim iki gözüm,
Düşeni kaldırabildiğim iki elim,
ve
Her şeye rağmen sevebilen bir yüreğim var hala.

Yüreği yüreğine değmeli can.
Sevincini varsın yalnız yaşasın,
Kederiyle kederlenmeli.
Güvenmeli hissettiğine insan.
Aldırış etmemeli ölüme bile.
Azrail’e ben buradayım diyebilmeli.