Murat Özgören Şiirleri - Şair Murat Özgören

Kendimi yazıyorum zemine ter dökerek.
Su, toprak ve ben.
Çoban yıldızı karanlığa gözcü
Birde ay gecede türkü söyleten.
Zirvem Ağrı dağı
Ayazım Palandöken.

Uçurtmamın ipini kestiler anne.
Kuşlarımı havada vurdular.
Gök mavimi,
güneşimi karayla sıvadılar.
Özgürlüğüm anne özgürlüğüm.
Hayallerimi camsız odalara kapattılar

Hadi söyle bana
daha önce hiç kimseye söyleyemediğin sevgi sözcüklerini
Canım de
bitanem de
aşka dair he ne varsa bugüne kadar gönlünde biriktirdiğin
Dudaklarından her harf muhabbetle çıksın

Sanat gibidir aşk.
Resim tualinde renklerle danseden.
Saz telinde türküdür.
Bir şiirdir duygusal ve romantik
ya da
ağır bir romandır hayata anlam katan.

Yüreğini aç dağlara.
Poyraz göğsüne vursun.
Dilinde rüzgar ıslığı,
Güneş yüzünü kavursun.
Bir dilek tut gökten öte
yedi kat yer şahit olsun

Babam geliyor babam
O heybetli adam
Saçları gür bıyıkları kaytan
Geliyor hiç bilmediğim
hiç görmediğim kadar uzaktan
Bilmem ki neden küçülüyor ayaklarım

Kalem kâğıtta güzel
Harfler sevgiliye hitapta
Yazıya ruh katana bak sen
Şair şiirde yazar kitapta.

Yeşil tabiatta güzel

Gökyüzü yere inmiş,
Yıldızlar ayaklarımın dibinde.
Yanlış anlamayın beni,
Gördüklerim;
önümdeki su birikintisinde.
Ermiş değilim haşa,

İmkansızlık benim adım.
Olmaz dediklerine dikkat et!
Oluverir,
doluveririm olmazına
sonra sen bile dersin şaşkınım.

Hiç kimse bilmeyecek Senliğimi,
Sana varan ayak seslerimi.
Sende atan kalbimi,
Dolan yüreğimi,
Hiç kimse bilmeyecek seni sevdiğimi.
Bozkırlara çıkacağım ilkbaharla.