Murat Özgören Şiirleri - Şair Murat Özgören

Cihan-ı sermayeni et, kemik mi sandın.
Nasıl aldın nefesi, nasıl geriye bıraktın?
Ne kral ne çoban kalmadı ebede
Sen başlamışı hiç bitmez mi saydın?

Ağzın, gözün, zihnin hep açıktı.

Hayatın kendi fırıldak,
Sen dönsen ne dursan ne.
Zaman söyler hep son lafı,
Sen sövsen ne sussan ne..

Hayat garip bir döngüdür.
Ölüm bile huzur verir.
Kimi kalana,
Kimi gidene....
Mutluluk mutsuzluk üzerine kurgulanır.
Güzellik çirkinlik karşıtlığına.

Yalnız bir gece!
Issız bir ben yine.
Ay tutuk,
Karanlık ise gölgede.
Bir ıslık dilime dolanık,
Gözlerimde perde.

Gitme dur!
Gidersen
Yaşımı koy gözlerinin üzerine.
Sensizliği anlatamam ben
Aynalarda bakamam kendime
Volkanıma söz dinletemem

Gökkuşağının yedi rengini yaşayacağım ömrüm boyunca.

Merak uyandırıcı,
yaratıcı olacağım SARI'da.
Eriştiğime mutluluk
değdiğine sıcaklık güneş tonumda.

Halden anlamayanın taşı acıtmaz canı
Anlayanın gül ile vurması kadar
Doyurmaz insanı tüm dünyanın malı
Helalinle kazandığın bir lokma kadar.

Gün görmez dallarından ağaç dipleri

Unutulmakta güzel dostlar.
Gelecek mutluluklara engel değil
uğurda vedalara boyun bükmek,
yutkunmakta güzel.
Her ne yapıldıysa dostluk adına,
bilinmekte güzel

Hoş geldin

penceremin yaması sökük perdesinden odama
süzülen güneş

hoşgeldin...

Hala beş yaşında ömrüm.
Hala sokakta
misket ve gazoz kapakları toplamakta.
Nasılda
zamanı hızlandırdığımı sanardım
parkta bindiğim salıncakta.