Metin Keleş Şiirleri - Şair Metin Keleş

Gün batar karanlık bir sabah bulur
Her sevap kendine bir günah bulur
İnsan iman etse de tek bir Allah’a
Menfaat kendine bir ilah bulur

Fer söner gözlerin bir mercek bulur

O evler yıkıldı üstelik kar ve soğuk
Aklımızda o evlerin pencereleri
Kapı önünlerindeki çeşmeler
Annemiz kadar güzel,
çiçekler ve saksıları
Babamızın eli dolu poşetle

Bu yol nehre kıyısı olan bir kasabaya çıkmaz
Kiremit rengi bir baraka, bir mavi sandal
Yaprak döken bir mevsimin
Savrulan hayalleriydi sadece
Bakıyorum da yol durduğu yerde dururken
Işıltılı düşler gelip geçiyor hüzün karası asfaltlardan

Dil bilmez yol bilmezim
Akarsuların serinliği tenim
Vakitlerden bir akşam mı hasretim
Yoksa sabahın seher vakti
memleketim mi?
Boğazım düğüm düğüm

1414 sokak 14 numara
Zamanla iyileşmez hiçbir yara
Hiçbir yara belki iyileşir zamanla

Oysa yenilenir gün gün her nesne
Ahşap pencereleri değişir evlerin

Aynı yerlerinden kırılmış iki daldılar
İncecik ve narin kalplerinde hüzün
İki ayrı aşkın iki solgun gülleri
Bir uçurumun kenarında
Yan yanaydılar yangınlardaydılar

Denize tutkundu adam
Maviyi seviyordu kadın
Yürüyelim mi dedi adam
Terliklerini çıkardı kadın
Martılar dedi adam
Yürüdü kumda kadın

Üç çiçekli bir bahçeden baktı kadın
Üç çiçekli bir bahçeyi sevdi adam...

Çekilen bir diş gibi çaresizdi herşey
Kanamalar ve yaralarla herşey
Herkesin ve herşeyin çokça kirlendiği

Sonbahar yeni bir yüzle ve yeniden
Yaklaşıyordu düşlerin gecekondu evlerine
Soğuk gecelerde kestaneler pişiriliyor
El emeği ile yıkanmış çoraplar
Sobaların demir tellerine asılıyordu
Bacalar bir bir tüterken

Gecesi yıldızlı sabahı sevdalı bir kentte
Sana hasret uyandım yine
Gözlerim tavanla bakışmakta
Penceremde kuş sesleri duyuyor musun?
Denizleri fırtınalı dağları heybetli
Bir rüyadan uyandım korkulu ve ürkek