Metin Keleş Şiirleri - Şair Metin Keleş

Kuduz bir köpek gibi köpüren denizin
Gemileri kayıp limanlarında mısın sen?
Ey şiirimin kızı kalbimin sızısı asiye…

Pencereleri ahşap evlerin önünden
Perdeleri sevda basmalı çeyizlerden

Sen bir bahçeydin Asiye
Bende bir bulut
Kokunu taşıyan bir rüzgara kapılıp
Sana gelmiştim.
Yağmurum yoktu
Başı boş bir dumandım sadece

Gözlerin gizemli bir aşk vadisi
Mecnun'lar çölleri sever Asiye
Leyla mı Aslı mı sevdan hangisi
Kerem'ler külleri sever Asiye

Ağlatır seveni densiz heceler

Belkisi bile olmayan belkiler de ,
Belki; beklemek onu bir istasyonda.
Kahverengi banklarda güvercinler,
Dudakları karanfil kokan bir kadın
Tepede bıçak gibi ışıldayan güneş
Az ötede elleri izmarit kokan bir adam

Seslensen uzaktan duyarım seni
Her gece yolunu gözleyen benim
Kış olsan kar olsan sararım seni
Derdini derdime ekleyen benim

Otuz iki bahçe bir ceylan gördüm

Uzadıkça uzuyor geceler
Sadece geceler değil uzayıp giden
Kederim uzuyor özlemim uzuyor
Uzayıp gidiyor işte hasretim
Bir yol bulsam gideceğim
Bir deniz bulsam gireceğim

İsmini yazıyorum bulutlara
Kar düşüyor bir çiçeğe
İçimde sen büyüyorsun...

Karanlık bir sokağım
Artık yorgunum

Bır gün yeniden alev alev tutuşursa kalbim
Bir bulut usul usul sokulursa düşlerime
Ve seni hatırlarsam o gün bir sahil kıyısında
Biraz deniz suyu biraz mavi gök
Ve bir martı çığlığına karışırsa feryadım
Sana sesimi yollayacağım

Aşkı çizmiş bir ressam
Bir deniz ıssız bir liman
Gemiler çizmiş yan yana
Küçük mavi sandalları ile umut
Tan yeri olsun istemiş ortalık
Gün belli belirsiz ufukta taze

Ne dileğin varsa kabul görülsün
Bu gece uykunu böldün mü söyle
Yollarına lale sümbül dökülsün
Bu gece derinden güldün mü söyle

Kar olup düşerken mor bulutlardan