Metin Keleş Şiirleri - Şair Metin Keleş

Baharım güz oldu gülüm sarardı
Sularım duruldu teni kuruttum
Rüzgarlar hoyrattı göğüm karardı
Takvimler değişti seni unuttum

Dallarım kırıldı kuşlar yoruldu

Uzak bir dağ evinden yazıyorum sana
Burada her yer çilek tarlası sevgilim
Tıpkı sesindeki çilek kokusu gibi
Sesini özlüyorum…

Bir nehir kıyısından yazıyorum sana

Ben bir bülbüldüm
Sevdam bir güldü
Güller büyürken
Ömrüm bir gündü

Ben bir rüzgârdım

Şiirlerin içinden çıkıp geldim
Yangınların arasından geçtim
Sevdan bulut mudur?
Yüzün gökyüzüne benziyor
Yağmurun ıslatır mı gri düşlerimi
Düşler ki; düştükçe aşındılar

Sen bir ırmaktın yar, bende okyanus
Nedense bir türlü akmadın bana
Sen bir çiçektin yar, bende bir fanus
Bekledim yıllarca açmadın bana

Bahçem yeşiline hasret kalmıştı

Ben asi bir kartaldım Süheyla
Ben hoyrat bir rüzgar
Sen incecik bir dal
Sen narin bir gökyüzü
Bırakıp gitmesen beni

Ben aşkın şairiyim Süheyla
Aşk benim bahanem
Sen aşkın şiirisin sadece
Şiir ikimizin toplamı
Ben bölsem yüreğimi
Düşün çarpar düşüme

Sen kalemi kırılmış bir şairin
Yetim kalmış en son şiiriydin Süheyla
Öznesiz biçimsiz öyle yarımdın /yaramdın
Ben seni o kırık kalemin son parçasıyla
Önce biçimledim sonra düşlerime aldım
Sen henüz bir cümle ile büyürken

Ben unutmadım Süheyla
Hayat unutturdu seni bana
Mesela karnım acıktı bugün
Hani o çok sevdiğin seyyar kebapçı
Hüseyin usta var ya , ona gittim işte
Bir dürüm yaptı bana o biçim

Sözlerime başlamadan önce
Göğsünün beyaz kafesinden
Ömrümün tutsak günlerine,
Selam ederim...

Bütün klişe sözlerden arınarak