Metin Keleş Şiirleri - Şair Metin Keleş

Herkes kalkacak bu dünya’dan
Apronlarında ve pistlerinde
Uçaklar kalkan hava limanlarından
Üstelik;
Bu sizin için yapılan son çağrıdır
Anonslarınız da olmayacak

Sen hangi diyardan ve hangi asırdan geldin
Ömrümün gözlerine ihtiyacı yoktu
Pencerelerim ışıksız da güzeldi
İsmimin ismine ihtiyacı yoktu sevgilim...

Sen hangi sağanak yağış ve hangi fırtınasın

O şehirde kanatsız ve dilsizdi kuşlar
Gökyüzünde çırpınan kanatlar
Yeryüzünde çığlıklar ve kan gülleri
Ormanlara korku salan kibrit çöpleri
Kim yitirdi kim bilir o masum sevgileri

Adresine ulaşmamış bir mektupta
Hedefine ulaşmış bir yaraydı bu aşk
Randevusu olmayan
Acil giriş kaydı açılmış
Koridorları uzun bir semt polikliniğinde...

Bir bebek bir adım ile yürümez
Bir an var ki her göz ile görülmez
Bir çiçek bir yağmur ile büyümez
Her tomurcuk güle dönmez sevdiğim

Güzele güzelsin demek sevaptır

Kirlettim düşlerimi düş etlerim kan revan
Şiire buladım yüreğimi kendimin katili benim...

Benim kendimin arkadaşı
Kendimin ateşi benim
Suyu benim ovası benim

YER:DÜŞLER SOKAĞI ADLİYESİ
TARİH: HER HANGİ BİR KASIM SABAHI
SAAT: GÜN BATIMI SAATLERİ
SUÇLU:RÜZGAR
SUÇU:HAYALLERİNİ YAKMIŞ

Ben daha çok seveyim diye,
usul usul sokuluyordu günlerime
Günlerim ve düşlerimin öpüştüğü gecelerime;
Git! diyemiyordum.
Kalsın da istemiyordum.
Gitse ışığım sönüyordu,

Anla ki bu halimden
Anla ki çok mutsuzum
Anla ki anlasan da
Anlamsız ve yurtsuzum

Anla ki bu sitemimden

Güneş doğar gün ağarır ya hani
Çiçekler kokuna bürünür annem
Ten eskirde saç beyazlar ya hani
Bilirim uğruna ölünür annem

Sen olmasan Dünya sahradır bana