Metin Keleş Şiirleri - Şair Metin Keleş

Minbere cıktı efendimiz
etti son bir veda
Sahabe dedi
anam babam sana feda

Kara gözün tatlı dilin

Yan yana getirsem iki heceyi
Şiir olur işte şair değilim
Kitaplara yazsam gündüz geceyi
Roman olur işte yazar değilim

Eksik kaldı yürek dinden ilimden

Mayınlardan arta kalan
Sevdaların iz bıraktığı
Bir haritadadır.

Bir kalem bir beyaz kâğıt
Birde aşkın hiç uğramadığı

Bakmadım ardıma durmadan koştum
Delirmiş dediler düşmanım dostum
Balık oldum suda yüzdükçe çoştum
Ömrüm aşk deryasına dalmakla geçti

Bir başka güzeldi aşkın kelamı

Güzleri de güzeldi bu şehrin
Gözlerim gibi yağmurlu
Özlemim kadar kederli….

Ne zaman bu şehre yağmurlar yağsa
Önce sen düşersin saçlarıma

Neler çektin neler gördün
Kuruyan bir dala döndün
Yaşamadın her gün öldün
Yazık oldu sana ömrüm

Aşk tasında zehir içtin

Ateşe köz mü gerek
Sevdaya söz mü gerek
Yar gülden de güzeldir
Kaşlara göz mü gerek

Bahara kış mı gerek

Her gidiş, zamanın çaresizliğine yenilmekti
En acısı, giderken nereye gideceğini bilmemekti

Gülmek sadece acının ve kederin üstünü örtmekti
En doğrusu gülerken, gerçeği de görebilmekti

Sorarsan yavrunu halin nicedir
Bırakta gözlerim ağlasın anam
Dert benim içimde bir bilmecedir
Bırakta ciğerim yansın be anam

Çileyi hasreti saz bellemişim

Ay buluta girdi güneş doğacak
Gözleri karalı yare merhaba
Odalara yine hasret dolacak
Kapısı aralı güne merhaba

Radyoda sevdanın sazı çalacak