Metin Keleş Şiirleri - Şair Metin Keleş

Günden güne solan umutlarıma
Bir çiçek uzatır gözlerin senin
Yalan sözlere tok duygularıma
Bir gerçek anlatır gözlerin senin

Bu dertli gönlümün her mevsimi kış

Kalbimi yerinden sökesin diye
Sana maziden yıllar getirdim
İçimdeki ateşi bölesin diye
Sana yüreğimden yollar getirdim

Düşerken takvimden sisli yapraklar

Alırım başımı bir gün giderim
Derdimi bilmeyen dostum neylesin
Bir asırda olsa yine severim
Derdimi bilmeyen yarim neylesin

Nehirler denizle buluştuğunda

Hapşırmak gibi
Sözcüklerim var benim
Öznesinde
Az yaşamış bir mezarlık
Yükleminde
Çok acıtmış bir yalnızlık

Seviyorum deyip yakma canımı
Yol ayrılık mevsim buruk meleğim
Geliyorum deyip çalma kapımı
Kapım kırık zilim bozuk meleğim

İnkâr etme sen çiçektin parkımda

Bizim buraların kışı çetindir
Garibin bacası tütmez hâkim bey
Öksüzün ekmeği aşı zeytindir
Gönlümün sancısı dinmez hâkim bey

Tahtına kurulmuş ağalar beyler

Sorsam Medine'nin o dağlarına
Seni özler taşlar efendim seni
Gül döksem mübarek sokaklarına
Seni özler yollar efendim seni

Hayat bir başka güzel sana yakınken

Uzak durup öyle bakma yüzüme
Sancı tutar kalbim yanar ay yüzlüm
Tuzak kurup bir ok atma özüme
Avcı duyar pusu kurar ay yüzlüm

İmkansızı bırak yoksa imkanı

Aşk için ölmeye değer
Gerekirse öleceksin
Hayat bir kumarsa eğer
Oynamayı bileceksin

Hasret gelir içi yıkar

Denizlere düşen en son yakamozdun
Bir gece vakti ansızın uyudun
Uykularda kaybolup gittin.


Ey gönlümü kuşatan aşk