Metin Keleş Şiirleri - Şair Metin Keleş

Yoruldum artık Kalender
Bu hayat beni hiç anlamamış
Ben hiç bir anlama sığmamışım
Duvara bir çivi gibi çakılmış
Fakat hiç bir tabloya layık olmamışım
Kiralık günler yaşamış

Bir sabah balkonunda otururken
Beni gökte bir kuşa sormuşsun
Kahven soğumuş, saçların üşümüş
Ürpermişsin bir an, kalbin sızlamış
Kahvaltısız düşlere dalmışsın
Gözlerin yine keskin bir bıçak gibi

Kimliksizim,
Bulutsuz ve kurak
Odalar ve lambalar
Kangren ve gece
Yine düşün ki kimliksizim
Pasaportsuz ve vizesiz

Güzelliği bıçakladılar Mattia
Çirkinliklerin büyüdüğü bu çağda
Sen hep güzel kalacaksın bunu unutma
Yüzünde ilkbahar çiçekleri açmış da
Gözlerinde kara bir gül büyüyor şimdi
Gözlerinden öperiz Mattia…

Geceye ay düştü yastıklara uykun
Saçlarını ver rüzgara dağılsın kokun
Sen belki de hiç bilmiyorsun
Mavi kelebekler uyuyor gözlerinde
Uyanma! Bu son kelebekleri bu düşün
Bir günlük sevda değil bu içimdeki

Memleketimin türküleri vardı
Buram buram sevda kokardı
Süphan dağından kar eksilmez
Gece düşünde bir çocuk korkardı
Günün ilk ışığıyla anneannem tandırı yakardı
Uzaklardan kurtlar çakallar ulurdu

Zamanlar içimde siyah ve beyaz
Ya düşlerinde sen, nasılsın gülüm
Günlerim geçerken soğuk ve ayaz
Ya mevsiminde sen, nasılsın gülüm

Hâlâ aşk peşinde koşuyor musun

Deremedim verdim gülü ehline
Vermeseydim tutardım ellerinden
Gurbete sireni öten trene
Binmeseydim tutardım ellerinden

Her mevsim bahar değildir bilmeli

O gözlere şiir yazmak
Şiire onurdur dedi kalem
Henüz keşif edilmemiş yeryüzü
Hiç kirletilmemiş bir gökyüzü
Suları berrak bir deniz
Ve şairi olmayan bir şiirdi gözleri

Erdal olup erenleri
Aşmak gerek enginleri
Gezmiş olup denizleri
Gidenlere selam olsun

Emek yurdun tamamından