Melih Coşkun Şiirleri - Şair Melih Coşkun

Kar yağardı usulca
Kirlenmiş bir şehrin sokaklarına
Örterdi bir yorgan gibi
Kirletilmiş ne varsa bu şehirde

Kar yağardı şehre

Yaşamadan yazabilmenin sırrını kendime sormaktan vazgeçeli çok zaman oldu. Öyle ki acı bir ayna gibi insanların gözlerinden gözlerine akabiliyor. Her ne kadar ateş düştüğü yeri yaksa da sürekli büyüyen bir dalga gibi durmadan yayılıyor evrene...

An geliyor hiç tanımadığın insanların acılarına ağlayabiliyorsun. Kendi yaşadıklarını anlatmanın zorluğundan olsa gerek hep başkalarının yangınlarını söndürmeye uğraşıyorsun yüreğindeki orman göz göre göre kül olurken…

Kendi imkansız aşkına yazdığın yüzlerce şiir, başka kanayan aşklara merhem oluyor. Senin yaktığın ağıt dilleniyor henüz sen doğmadan ölmüş yoldaşlarının başucunda...

Öfkeni taze tut ki
Soğutmasın içindeki umudu
Sen ki şairsin güzelim çocuk
En çok sana yakışır başkaldırmak
Her acı biraz daha büyütür içindeki ozanı
Sen ki asi doğmuşsun

Korkma ağlamaktan
İki damla gözyaşınla
Yenilmiş sayılmazsın zulme
O iki damla gözyaşı
Büyütür sadece
Yüreğindeki yemyeşil ormanı

Hüzün sana yakışıyor çocuk
Gülüşünde geçmişin bıçak yarası
Yüzünün değişen her kıvrımında
Kalp ağrısı gibi sancıyan bir halk

Gülüşünde sakladığın bir şeyler var

Düşünüyorum
Ey karanlıkların bekçisi
Ey eli sopalı zabit
Haydi engelle beni
Saldır üzerime
Kuduz köpekler gibi

Biz hala içki sofralarında
Kurtarılan ülkelerdeyiz
Ne titreyen ellerimi tutacak
Sımsıcak bir yar eli
Ne de koyu kırmızıya sevdalanmak var ömrümde
Şimdi sadece

Aşk eğildi şiirin önünde
Sevileni de aştı sonunda
Sevmek...

Sevinçleri acemi bir çocuk
Önemsiz elleriyle

Saf yüreğim
Kaldıramıyorsun artık şu yalancı dünyanın yükünü
Ağır geliyor sana
Bu kemirici kurtlar arasında
Bir elma kadar saf ve temiz olmak,
Şuranda bir sızı içten kemirmekteyse seni

Tarihin dışında bir yerdeyim
Vakit hayli geç olmalı
Bütün sevdiklerimden ve kendimden uzak
Aşkı tattığım o ışıklı şehirlerden

Vakit hayli geç olmalı