Melih Coşkun Şiirleri - Şair Melih Coşkun

Belki kar yağmasaydı
Şiir yazmazdım bu gece sana
Yüreğimin ardına saklanıp
Gizli gizli ağlamazdım

Dışım toprak ve durgun bir deniz kadar sakin

Bize en berbat şarkıları sevdiren
Keşfedilmemiş kederlerin
Koynundan çıkıp geldim
Ben ve çıplaklığım
Tam da yürürlükten kaldırılmışken bütün sevmelerim
Tam da herkes vazgeçmişken ölesiye aşık olmaktan

.....Soruları yanıtlayamasak da düşünmek varolmaya yetiyor. Kaybettiği yerde çözüyor insan, beynini yıllarca kemiren karanlığın sırrını. Ya bir ömrün son gününde, ya da bir başlangıcın ilk günü. Bütün merak ettiklerin özünde saklı aslında, sözünde saklı aydınlığa çıkacak olan zifiri karanlık gece.

......Mutlaka cevaplanır birgün aklına takılıp kalan sorular. Yeter ki sor sen en güzelini, yeter ki geç kalınmamış olsun, yeter ki batmamış olsun güneş, yeter ki bitmemiş olsun umut...

......At üzerinden pas tutmuş geçmişi. Sonsuz mavisini sunuyor sana bak kapının ardındaki gökyüzü. Yanıbaşında milyonlarca nefes, milyonlarca kalp çarpıntısı…

Kendimi vurdum yine bu akşam
Bilmezlerdi nasıl kanadığımı
Oysa yaratan da bendim o aşkı
Tütün yerine tuz basan da
Açık kalmış yaralarıma

Yalnızlıkların kesiştiği uzak bir yolda
Karşılaştık ilk defa
Biraz tedirgin
Ve biraz yabancı
İlk defa görüyor olsam da
Tanıyordum seni asırlardan beri

Yüzerken uçsuz bucaksız imgeler denizinde
Kollarıma değer milyonlarca balık
Yosun kokar avuçlarımdaki çizgiler
Sensizlik kaçar genzime her hece
Nefessiz kalırım
Uzun bir sessizlik olurum

.......Ey insanlar,
.......Nasıl kızarım size. Üzerinden geçtiğiniz yerin bu kadar kırılgan olduğunuz bilseydiniz basar mıydınız hiç. Farkına varsaydınız benimde sizler gibi bir kalbe sahip olduğumu bu kadar oynar mıydınız yaralarımla...
.......Anlamakta zorlansam da o anlamsız gözlerinizdeki sevgisizliği vazgeçemiyorum bir türlü siz karşılıksız sevmekten.
.......Benim kafam ki yüreğimin içine sığacak kadar dar.
.......Benim yüreğim ki kocaman, düşüncemi sığdırabileceğim kadar...
.......Ey insanlar,

I.
Merhamet yalın ayak gezer bu dağlarda
Tabanlarını sıcaktan çatlayan
Çakmak taşı kayalar keser
Bir türkü söyler Kürtçe
Dokuz -onbir nöbetinde Mehmet Çavuş

Korkma yüreğim
Korkma, yaz bu şiiri
Sensiz her gün kaybediyorum zaten ben bu kavgayı

Sıradan bir hikayenin
Koskoca bir destana dönüşü gibi

Ne kadar büyüsek de
Hala o çocuk yüzlerimiz saklıdır
Annelerimizin yüreklerinde.
Ilk sözlediğimiz sözler hala kulaklarında.
Hala bir gülümseme kaplar dudaklarının kenarını
Akıllarına geldiğinde attığımız ilk adım.