Melih Coşkun Şiirleri - Şair Melih Coşkun

Kimseye minnetim yok bu dünyada
Beni aşka ve hayata çağıran gözlerinden başka..................!

2006

www.melihcoskun.com

Daha çok vakit olacak
Yalnızlığı yazacak
Kırılacaksın elbet donmuş yaprak gibi
Daha çok otobüs kaçarcasına gidecek bu şehirden
Kaç çocuk ağlayacak daha
Bu elveda son sanma

Biz seninle
En derin acıları paylaşmıştık
En gizli yaralarımızı göstermiştik birbirimize
Ne sevmeyi becerebildik
Ne de vazgeçebilmeyi

Kendi yorgunluğuna küfreden
Bir fahişedir artık dünya
Umudun peşinden koşmamıza aldırmadan
Çevirir yüzünü sürekli geceye.

Her gün bir başkası kapanır

Paylaşılmış dünyada güzelliğe dair ne varsa
Bugün bize hüzün kalır
Bugün bize pişmanlık
Bugün yitik devrimlerin acısı kalır
Sevmeyi bile çok görürler bugün bize
Dokunulmamış

Yüreğine sağlık diyorsun bana
Olmasa bu yara,
Bu dert olmasa,
Bu dizeler nasıl yazılırdı sanıyorsun

Kandan satırlar kağıtlarımda

Geçiyorum günlerin üzerine basarak
Ayaklarımın altında can veriyor batan güneş
Günler;
Dalında kurumuş bir incir tanesi
Günler;
Kızgın bir güneşin

Her akşam yeniden yazabilirim bu şiiri
Ellerimin titremesine aldırmadan

Bambaşka bir uykudan uyanır gibi
Kendi ellerimle yeniden yaratabilirim
Çalınmış sabahlarımızı

Hep ertelenmiş bir şiirdi içimde aşk
Mutlu günlerimi atlatmayı beceremezdim bir türlü
Ayrılığı anlatan tek bir hece bile yokken yazdıklarımda
Her gece göğsümün üzerinde gezinirdi hüznün elleri

Evcilleştirilmiş acılarım vardı benim

Herşey bir anlık sanki
Güneş bir an gösterip aydınlık yüzünü
Saklıyor ardına kara bulutların
Ceylan gözlü bir kız
Düşlerine giden otobüsü bekliyor caddede...