Melih Coşkun Şiirleri - Şair Melih Coşkun

Senin yüreğinin aydınlığıdır
Yüzüne vuran o beyazlık.
Çocuk bakışlarındaki saflık
Hiç büyümemişliğindendir
Yüreğin yüz yaşında olsa da.

En sevdiğim şarkım
Olur musun benim…
Her söylediğimde çirkin sesimin güzelleştiği…

Eski radyoların
Kırk yılda bir çaldıkları

Gezintiye çıktım bu sabah gökyüzünde
Haylaz bir çocuğun çizdiği resimdi sanki
Yeryüzü
Bin beşyüz metrede

Bir vapur yarıyordu suları Marmara’da

Gideceksiniz
Ne adımlarınızın izi kalacak sokaklarda
Ne mırıldandığınız türkü çalacak radyoda

Gideceksiniz
Allahaısmarladık diyecek vakit bulamadan belki

Güneşi getiremem ayaklarına
Ama anlatabilirim sana,
Nasıl ısıttığını
Buz tutmuş sabahlarımı

Sana öğretemem aşık olmayı

“Dertlerin kalkınca bir sitem yolla Allah’a
Görecek günler var daha
Aldırma gönül aldırma...”

........Gönlümüz aldırdı ancak bütün yapılanlara, dökülen kanlara ve vakitsiz biten bütün yaşamlara. Ağlamak ayıptı bize,güçsüzlük sayılırdı ağlamak, işte o yüzden içimize akıttık göz yaşlarımızı sürekli. Ve gün geldi bu ülke nasırlaştırdı acılarımızı.
.......Siyah beyaz bir resimdi, o zamanlar bütün kavgalardan uzak bir genç kızın bana anlattığı öyküden aklımda kalan. Çılgın zamanlarda yaşayan ve bir iş yapıyorum diyebilmek için ölümü alınlarının tam ortasında hissetmek zorunda olan çocukların siyah beyaz resmi.

Yitirme umudunu asla
Yenilgilerinin toplamı olacak
En büyük zaferin

Yitirme umudunu
Belki hala boşalmamış bir kadeh rakı vardır

Seni unuttuktan sonra
Seni anımsatan hiçbir şarkıya ağlamadım
İçimde derin bir boşluk bıraktın sadece
Kelimelerimi çalıp şiirlerimden
Beni kendi hüznüme hasret bıraktın

Ey yüzüne aşk bulaşmış güzel çocuk
Cılız bir ateşle
Kül olursa bir gün orman yüreğin
Dönüpte bak bir gerilere
Göz göre göre kayarken ellerinin arasından
Kum taneleri gibi zaman

Güzelliğin
Bir sigaranın ilk nefesi gibidir
Heyecanla çekersin içine
Başı döndürür
Gittikçe tükenir
Tükenir ve biter sonunda