Gecemin ilhamı sazımın telinde
Yarime türkü var bu gurbet elinde
Kahreden özlemi gözyaşım selinde
Unutmam unutma sevdadan dünleri
Bülbül ki diliyle aşkını inletir
Toprak gülünü bıraktı
Aşıklar raksa durdu
Yetime yalnızlığı
Beşikteyken vurdu
Göğe doğan Güneş
Aydınlığını kurdu
Beşikten mezara vazgeçme Abbas
Uğruna aldandın, taklalar attın
Sandın ki bu dünya, leyliden bir pas
Ananı boyayıp babana sattın.
Ha bugün ha yarın biter bu rüya
Kendinliğin kuytusunda nefes kokar yalnızlığın
Tercihinden elbet değil ısırgan otu değerse.
Yolun başındayken daha kararların gönülle
Hayat için affetmek mi? Yalnızlık mı yaşama?
Tevhidini yaşarken affetmekden gül, ala
Aşka düşen aşık: hali nicolur
Fıçıyla içerde mey sarhoş olur
Kara sevda odu dumansız olur
Yanıyorum yarim üfle de söndür.
Uzun ince bir yol, yolcudur onur
Ilgıt ilgıt esen rüzgar,
Bilirim,
Sırtında taşıdığın rahmetin,
Gözlerinde silik bir hüzün,
Dünyada gama batanın
Üstündeki yama libas.
Yüreğimin has ekini
Kara bulut mavi doğsun
Suskun gece taç gelini
Umut sesi, sığ dokunsun.
Düşler üşür kırık ayna
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!