Edepten söz eden Tayyib Erdoğan,
İnsana küfreden sen değil misin?
Elinde mikrofon, yandaş medyadan,
Halkına küfreden sen değil misin?
Madem sen haklısın neden başlattın?
Secde eden çam ağacı,
Yetmiyor mu ibret için?
O da Allah’a duacı
Yetmiyor mu ibret için?
Boğazından çıkan şu ses,
İnsan, insanlığın kıymetin bilse,
Sevgi dolar, huzur gelir dünyaya.
Seven sevileni, yürekten sevse,
Sevgi dolar, huzur gelir dünyaya.
Her girilen yede gönül yapılsa,
Bursa kent meydanında sesler yükseldi arşa,
Gök kubbeyi oynatan, Bozkurtların sesidir!
Çaldı hücum borusu gençler yöneldi marşa,
Kulakları çınlatan, Bozkurtların sesidir,
Şafağı aydınlatan, “İktidar Müjdesi”dir!
Aradığı edebi bulamamış şiirde,
Utandırıp cümleyi ağlatıyor ahirde,
Hece hüsrana uğrar gecedeki kahırda,
Belli ki rahat değil İlhami hitabından!
Şairlere ders verir insanlık kitabından…
Birincisi gelecek, neslimin güvencesi,
İkincisi varlığın, vatanımın bekçisi,
İnsanlığın özünü besleyen iki damar!
Namusumla, arımla oynamaz asla kumar!
Kahraman Mehmetçikle; İlim, irfan ordusu!
Yaradan aşkına bakın şöyle bir,
İnsanım diyenler, insan ne halde.
Yanan kalpler, gören gözler nerdedir,
İnsanım diyenler, insan ne halde.
Kimileri, yıldızlarla yarışır,
Olmalı insanlar, insan olmalı,
İnsanlık yürekte, özde olmalı.
Bedenleri saran aşkın ateşi,
Hem ruhunda, hem de özde olmalı.
İnsanın insana sözü olmalı,
Ne savcı kalırdı, ne de bir yasa,
Özünü bilseydi şu insanoğlu!
Korkmadan şahsını bir yargılasa,
Ne gam kalırdı; ne zül, ne tasa!
Şahsını bulsaydı şu insanoğlu!
Bu gurur, bu kibir, inadın neye?
İnsan ol, ey cahil gönlüm insan ol!
Boşuna aldanma, aldattım diye,
İnsan ol, ey gafil gönlüm insan ol!
Gönlünü sevgiden, arıtma sakın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!