Mehmet Şahan Şiirleri - Şair Mehmet Şahan

İhtiras ateşi söner mi bilmem?
Nefsinin emrinde yaşarsa eyvah!
Akıbeti hayra döner mi bilmem?
Ateşe odunu taşırsa eyvah!

Hırs ile kaplanmış kör olmuş gözü,

Bu millet kendine sahip arıyor,
Hazırlan Adana, hazır ol toya!
Ülkücü Hareket yurdu sarıyor,
Hazırlan Adana, hazır ol toya!
Bozkurdun sesini duyur dünyaya!

İnsan, insanlığın kıymetin bilse,
Sevgi dolar, huzur gelir dünyaya.
Seven sevileni, yürekten sevse,
Sevgi dolar, huzur gelir dünyaya.

Her girilen yede gönül yapılsa,

Secde eden çam ağacı,
Yetmiyor mu ibret için?
O da Allah’a duacı
Yetmiyor mu ibret için?

Boğazından çıkan şu ses,

Bursa kent meydanında sesler yükseldi arşa,
Gök kubbeyi oynatan, Bozkurtların sesidir!
Çaldı hücum borusu gençler yöneldi marşa,
Kulakları çınlatan, Bozkurtların sesidir,
Şafağı aydınlatan, “İktidar Müjdesi”dir!

Yaradan aşkına bakın şöyle bir,
İnsanım diyenler, insan ne halde.
Yanan kalpler, gören gözler nerdedir,
İnsanım diyenler, insan ne halde.

Kimileri, yıldızlarla yarışır,

Aradığı edebi bulamamış şiirde,
Utandırıp cümleyi ağlatıyor ahirde,
Hece hüsrana uğrar gecedeki kahırda,
Belli ki rahat değil İlhami hitabından!
Şairlere ders verir insanlık kitabından…

Birincisi gelecek, neslimin güvencesi,
İkincisi varlığın, vatanımın bekçisi,
İnsanlığın özünü besleyen iki damar!
Namusumla, arımla oynamaz asla kumar!

Kahraman Mehmetçikle; İlim, irfan ordusu!

Neden yarattı Mevla’m, kendine hiç sordun mu?
İnsan, ne demek diye sen kafanı yordun mu?
Kul olduğun anlayıp, divanına durdun mu?
Sen yaşarken bedenin, dönmemişse Mevla’ya!
“İyi bilirdik” demenin, faydası yok mevtaya!

Bu dünyaya beni nasıl getirdin,
Besleyip, büyütüp asker yetirdin,
Vuslata ermeden ömrü bitirdin,
Şehit olamadım, kahroldum annem!

Hissederdin taşa değse tırnağım,