Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Dalda iki kuş
Ötüşüyor

Yerde iki horoz
Dövüşüyor

Kim ne derse desin teslim olmayacağım
Umutlarımı, her zaman ayakta tutacağım

Çevremde beni kuşatanlar var
Aç gözleriyle bana bakıyorlar

Davul zurna az
İnce bir saz
Anlayana

Bahaneler az
Nasılsa bulunur kaz

İnsan ömür kitabına birçok şeyleri yazandır
Ömrün daima insanı kuşatan mevsimleri vardır
Doğayla bütünleşen insan hayatının yaşamında
İnsanında, kışı, baharı, yazı, sonbaharı vardır

Dönüp arkaya bakınca yıkıntılar vardır.

Zaman insanla hesaplaşmadan, insan zamanla hesaplaşmalı...
Tarih içinde binlerce giz barındıran gökyüzü gibi...
Henüz insanlığın keşif yapamadığı nice gizemler barındırıyor.
Bazı yıldızlardan söz edilse de, onlar sadece insanların yanılgıları aslında yoklar.
Yoklukları sadece kaybolup gitmeleri değil, gerçekte de yoktular.

Şiirler yazdım kavak yellerine
Yaz, kış, bahar mevsimlerinde

Yapraklarını dökerken yollara
Şıvgınlar verirken baharlara
Sular yürür gövdeden doruklara

Düşünmeyi düşündüm
Düşünmenin yasaklarında
Düşüncelerde akıllı olmayı
Düşündüm akıllar arasında

Deli olmayı düşündüm

Jurnalledim gerçeklere kendimi
Jurnalci olup bütün kötülüklerimi
Jurnalle saydım döktüm hepsini

Jüri oldu hayatımın gerçekleri
Jüri oldu bütün insanlık idealleri

Natürel bakınca dünyaya
Nedensiz ne bulabilirsin?
Ne başıboştur hayatta?
Nasıl olduğunu bilmesen de
Niçin olduğunu bilmesen de
Nedensiz değildir hiçbir şey

Şaşkınca dolaşırken
Şüpheli tüm konularda
Şaşkınlıkla seyrederim
Şıp diye çözüverenleri
Şaşırmamak elde mi?
Şu kadar uğraşmışsın