Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kırılgan insan
Duramaz kırmadan

Çelişki,
Karışık ilişki

Dost aradım sürekli kendime
Dostluk kurup olmak yerine

Yaşadım düşündüm özgürce
Anladım dostlukları özünde

Kısa
Mısa
Ne fark eder?
Bir karış
Boy eder

Tut elimden
Diyeceğim olsaydı

Kalbim
Nasıl olurdu bilemem

.
.
Çocukluğumda okuma yazmaya yat uyu, uyu yatla başlardık
Yatırılmak, uyutulmak kaderimizmiş gibi, yalanlarla donatıldık
Anadolu devleti Osmanlı’nın arkasından elimizde tek gerçek vardı
Üç kıtaya hâkim olan devletten elimizde sadece Anadolu kalmıştı

İnsanlık adına insan olmayı
Dünyada insanca yaşamayı
Tanrı’nın insan yarattığı özde
Olabilmeyi düşündüm derince
Hayatıma baktım bütünüyle
Fikirlerimle, eylemlerimle

Dün insanlık için
Yatağa girip uyudum
Dünyadaki olanlardan
Beynim yorgun
Aklım durgun
Duygularım vurgun

Hayat dostlarla yaşanır
İnsan dostlarıyla tanınır

Ama? !

Dost var, dürüst, güvenilir

Toprağın kokusunda yaprak
Yağmur arkası kokarak
Yeşil çimenler altı yaşayanlar
Gülüşüyor suyun üstüne çıkarak
Güneş altı buhar dumanları
Yükseltirken havaya kokuları

Adımla başla
Yardımımla
Dostluğumla
Bütün sevgimle
Her şeye, her işe