Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Zoru zorlu yollardan öğrenmek
Yitik zamanlara eş değer gelir
Vasat bir yaşamda eğlenmek
Ümitsizliklere eş anlam gelir

Umutların açtığı yollarda

Aklımı düşürdüm kalbime
Başka insanların kalplerine
Cevabı aranan güzelliklere
Çağırmıştı aklımı kalplere

Dün kavga vardı ikisinde

Düşünmeyi düşündüm
Düşünmenin yasaklarında
Düşüncelerde akıllı olmayı
Düşündüm akıllar arasında

Deli olmayı düşündüm

Haramla doyana
Sınırsız soyana
Kenara koyana
Dünden buyana
Ne derler sorma?

“İki günü denk olan kaybetmiştir”

Gelişimi, ilerlemeyi esas alan bu düşünceyi
Anlayamayanlar gerici ilan ettiler söyleyeni

Kutsallarıyla, tabularıyla

Dünyada insan olmasaydı
Gökyüzünün, yeryüzünün ne anlamı kalırdı?

Beyaz ay
Kırmızı gezegen
Yanan güneş

Gün vurur dem’e
Bilinçle, bilinçsizce
Arkasındaki güçlerle
Oyalama, sindirme,
Bilinçle yönlendirme
Ram olur düş, düşünce

Dostum soruyorsun bana bu günde
Ne kadar gerçeksin gerçekle işin ne?

Bilir miyim gerçeğin peşinde
Dolaşırken eski geçmişimde
Ayları gördüm aydınlık diye

Düzensizlik düzende
Düşler düşüncede
Buluşurlar günde

Sen, ben, o eşit mi?
Baskılarda akıllar reşit mi?

Yukarıdan düştü
Betonla öpüştü
Boşuna dövüştü
Karanlık görüştü

Hatayı görmedi