Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Jurnalledim gerçeklere kendimi
Jurnalci olup bütün kötülüklerimi
Jurnalle saydım döktüm hepsini

Jüri oldu hayatımın gerçekleri
Jüri oldu bütün insanlık idealleri

Natürel bakınca dünyaya
Nedensiz ne bulabilirsin?
Ne başıboştur hayatta?
Nasıl olduğunu bilmesen de
Niçin olduğunu bilmesen de
Nedensiz değildir hiçbir şey

Şaşkınca dolaşırken
Şüpheli tüm konularda
Şaşkınlıkla seyrederim
Şıp diye çözüverenleri
Şaşırmamak elde mi?
Şu kadar uğraşmışsın

Uyudum bir müddet
Uyuduk bir müddet
Uyuyorlar bir müddet
Uyudular bir müddet

Uykusuz geçen

Zoru zorlu yollardan öğrenmek
Yitik zamanlara eş değer gelir
Vasat bir yaşamda eğlenmek
Ümitsizliklere eş anlam gelir

Umutların açtığı yollarda

Aklımı düşürdüm kalbime
Başka insanların kalplerine
Cevabı aranan güzelliklere
Çağırmıştı aklımı kalplere

Dün kavga vardı ikisinde

Haramla doyana
Sınırsız soyana
Kenara koyana
Dünden buyana
Ne derler sorma?

“İki günü denk olan kaybetmiştir”

Gelişimi, ilerlemeyi esas alan bu düşünceyi
Anlayamayanlar gerici ilan ettiler söyleyeni

Kutsallarıyla, tabularıyla

Dünyada insan olmasaydı
Gökyüzünün, yeryüzünün ne anlamı kalırdı?

Beyaz ay
Kırmızı gezegen
Yanan güneş

Gün vurur dem’e
Bilinçle, bilinçsizce
Arkasındaki güçlerle
Oyalama, sindirme,
Bilinçle yönlendirme
Ram olur düş, düşünce