Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Bu dünyanın
Altı ateş
Üstü boşluk
Arada ben
Arada biz
Anlayabilsek

Bakıyorum ortada çağrılar
Sürekli birliğe çağırıyorlar
Ama işin özüne inmiyorlar
Kelimeleri tekrar ediyorlar

Bazen olanlara itirazım geliyor

Beni ben yapan
Bilgi ve bilincim
Hayattan edindiğim
Hayata sorumluluğumu
Sonuna kadar taşıyabilmektir

Avucumun içinde
Bir kuş gibi işte
Sevgi kalbimde
Kıpır kıpır işte

Avucumu açarsam

Denizi gördüm suların maviliğinde
Dalga, dalga dalgalanan saçlarıyla
Düşüncelerim vardı hayallerimde
Savrulup duran derin yalnızlıkta

Üstündeki gökyüzü kaplasa da

Düşünüyorum da geçen zamanı
Deli miydim ben diyorum
Kaç defa, kaç defa
Küçük olmak istedim
Yeniden başlamak için
Ama geri dönülmüyor

Görmediklerine inanmayanlar
Gördüklerini de anlayamazlar

Anlayabilselerdi gördüklerini
Tanımlayabilirlerdi kendilerini

Çıt kırıldım
Gevrek, ince, nazik

Ay gölgesinde
Duygular panik

Din bir,
…Tanrıdan elçisiyle
……Kitaptaki sözüyle
.………İçindeki özüyle
………… Akıl et der insana
……………Yaşamı anlatır sana! ..

Bir nisan şaka
Bir mayıs şuka
Bir haziran?

İşçi maraba
Sendika aga