Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Zamanın öncesinden
Zamanın sonuna
Zincirler gelir
Zincirler boynuma
Zincirler çocuklarıma

Gecenin içinde ben vardım
Karanlığın aydınlığındaydım

Sabaha düşüm var
Doğacak aydınlıklar
Yaşarken dünden anılar

Düşünüyorum da geçen zamanı
Deli miydim ben diyorum
Kaç defa, kaç defa
Küçük olmak istedim
Yeniden başlamak için
Ama geri dönülmüyor

Denizi gördüm suların maviliğinde
Dalga, dalga dalgalanan saçlarıyla
Düşüncelerim vardı hayallerimde
Savrulup duran derin yalnızlıkta

Üstündeki gökyüzü kaplasa da

Avucumun içinde
Bir kuş gibi işte
Sevgi kalbimde
Kıpır kıpır işte

Avucumu açarsam

Beni ben yapan
Bilgi ve bilincim
Hayattan edindiğim
Hayata sorumluluğumu
Sonuna kadar taşıyabilmektir

Din bir,
…Tanrıdan elçisiyle
……Kitaptaki sözüyle
.………İçindeki özüyle
………… Akıl et der insana
……………Yaşamı anlatır sana! ..

Çıt kırıldım
Gevrek, ince, nazik

Ay gölgesinde
Duygular panik

Görmediklerine inanmayanlar
Gördüklerini de anlayamazlar

Anlayabilselerdi gördüklerini
Tanımlayabilirlerdi kendilerini

Aklıma düştüğü yerde
Gücümün aştığı yerde
Çıkarım duaya gönülde

Bilirim,
Dua, gönülde, eylemde