Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Çat kapı
Tut sapı
Yut hapı
Kas katı

Kalırsın

Aklımın ölçüleri kaybolur ya
Alıştırıldığımız yaşamlarda
Alkışlarla yükselen hayatta
Ahu vah ile yerilen zamanda
Azıcık akıl / mantık olsa da
Azgın gelir duygularım akla

Kullara kul olmuş insan
Aklını, iradesini çıkarına kullanan
Kendinden başkasını saymayan
Sevgiyi, barışı kendisine arayan
Başkasıyla sürekli savaşı olan

Tepesi yüksek bir dağa
Tırmandım en doruğa
Takıldı gözüm ufuklara
Ta… Uzaklarda dağlar
Tek, tek tepe ve ovalar
Tarifi imkânsız önümde

Zamanın öncesinden
Zamanın sonuna
Zincirler gelir
Zincirler boynuma
Zincirler çocuklarıma

Gecenin içinde ben vardım
Karanlığın aydınlığındaydım

Sabaha düşüm var
Doğacak aydınlıklar
Yaşarken dünden anılar

Karanlık inatçı mısın?
Bir ışık tutsam aydınlanır mısın?

Aklıma dökülen iki mısra
Başladı düşümde dolaşmaya
Kalbimde dönüşen aşkla

Yarına ertelediğim
Ne varsa benden
Yarın gelecek mi?
Bana verilecek mi?
Hiç bilmeden
Bir sorumsuzluk gibi

Hırs
İnsana, insanı sömürmeyi öğretti

Hırsız
Hırsının peşine takılıp, insan emeğine göz dikti

Yanımdakine sordum
Şu karşıda görünen neresi?
Güzel bir yerdir
İnsanları gülendir
Çocukları neşelidir
Şaştım, sordum nedendir