Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Bir deli rüzgâra vuruldum
Düşlerimin içine kuruldum
Aklımı düşürdüm yükseklere
Yüksekte uçarken yoruldum

Bir deli rüzgâr gördüm

Bugün savaşı konuştuk
İnsan kanı üzerinde buluştuk

Kahraman kan ister
Madalyalarını kanla süsler
İnsanlardan diyet ister

Sırlı sözleri asla sevmedim
Önemi, yalın olana verdim
Zoru değil, kolayları sevdim

İnci tanelerine benzeyen
Nice kelimeler var süslenen

Sevgiyi salıversem çayıra
Oyunbozan olsam insanlığa
Rahatı gözleyen hayatıma
Umutları tüketsem bolca
Mutlu etmek için kendimi
Sorgulamadan hiçbir şeyi

Zaman sana uymazsa sen zamana uy diyorlar
Anlamıyorlar zamanda yok olmamı istiyorlar
Mantığım duruyor onların bu sözlerine
Akıp giderken zamandan geleceğe
Nice anılar bırakıyorum saniyelere, saliselere
Anılarımın her biri şahidimdir endişelerime

Ne çok durulmak istedim
Yaş ilerledikçe arttı fırtınalarım
Sanki derin denizler gibiydim
Çok büyüktü dalgalarım

Gördüğüm her çelişki

Karanlık inatçı mısın?
Bir ışık tutsam aydınlanır mısın?

Aklıma dökülen iki mısra
Başladı düşümde dolaşmaya
Kalbimde dönüşen aşkla

Yarına ertelediğim
Ne varsa benden
Yarın gelecek mi?
Bana verilecek mi?
Hiç bilmeden
Bir sorumsuzluk gibi

Hırs
İnsana, insanı sömürmeyi öğretti

Hırsız
Hırsının peşine takılıp, insan emeğine göz dikti

Yanımdakine sordum
Şu karşıda görünen neresi?
Güzel bir yerdir
İnsanları gülendir
Çocukları neşelidir
Şaştım, sordum nedendir