Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Akıl düşer sokağa
Gün vurur sıcağa
Ne olur bir damla
Haydi yağsana

Dün gece tam tamlarla uyandım

Aydınlık çağ söylemiyle
İnsanlık sıkıştırılıyor köşeye

Aydın, modern sanılan çağda
Bakın insanlığa sunulan hayata

Ülkemde karışıklık var
Çelişkilerde insanlar
Her konunun bilgilisi
Dinlerinin cahili olurlar

Üniversiteler bitirilir

Bir nokta
Beyaz üstünde kara

Bir nokta
Öncesine arkasına ara

Hayla huyla
Zamanı harcıyoruz

Ahla vahla
Ölüme gidiyoruz

İnsanlık için söylenenleri özetledim
Söylenenlerden ilkeler edindim
İlkeleri ikiye indirdim

Birincisi yalandan, riyakârlıktan uzak dur
İkincisi, dilden öte, sevgi, saygı paylaşımdır

Sensiz
Sessiz
Olurum

Büzüşmüş bir köşede
Derin düşüncelerde

Bir gün gözlerimi yakaladım
İçimdeki gerçekleri söylerken
Dilimi dolanırken yakaladım
Laf olsun diye söylediklerinden

Kaçan gözlerim vardı

Basitçe düşünsem
Fazla derinleler de gezinmesem
Felsefecilerin daldığı konulara
İdeologların çizdiği dünyalara
Siyasetçilerin boş umutlarına
Dalmasam, kendime dönsem

Deniz,
Sessizliğe gömüldü,
Gerçeği sessizlikte mi gördü?

Sessizliktir ki,
Sesi yırtarcasına,