Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

İnsan bir garip oluyor
Çocuklar taşlar atıyor
Henüz küçücükler
Belki yarın büyüyecekler
Büyükleri koymuş önüne
Kutsal bir dava biline

Bakıyorum ortada çağrılar
Sürekli birliğe çağırıyorlar
Ama işin özüne inmiyorlar
Kelimeleri tekrar ediyorlar

Bazen olanlara itirazım geliyor

Bir bulut gördüm
Bana doğru yaklaşıyordu
Kara, kapkaraydı görünüm
Sanki beni tehlike bekliyordu
İçimde hafif bir endişe
Başladım beklemeye

Yaş altmış
Ömürden ne kalmış
Geride neler yaşanmış

Hesapsız kitapsız yaşamım olmasın
Hesaplaşayım kitaplaşayım istiyorum

Bir gün dolaşırken
Halk içinde
Söz ettiler eşeklerden

Sordum,
Kaç ayaklılar?

Bir aklım var benim
Bir ömre bedel kalbim

Ey aklımı yitirten
Ey kalbimi titreten

Karıştırdım yine herşeyi
Birbirine girdi her biri
Çıkacağım işin içinden
Dolanıp bükülmeden

Rüzgardan bir hisse aldım

Çoğu zaman her şeyin tersini düşünerek kendime yol ararım
Mesela; ışık mı karanlığı deler geçer, yoksa karanlık mı ışığı?
Çoğumuz ışığın karanlıkları deldiğine inanırız, doğru mu?
Fikir hareketlerine, sosyolojik hareketlere bakarım
Karanlık olgular, her zaman aydınlık olgularını delip geçmiştir.
Üç beş deli ortaya çıkar, çoğunluğun üzerine egemen olur

(Değerli dostlarım

2005 yılından beri antolojiye şiir kaydediyorum. Bugün bininci şiirimi kaydetme onurunu yaşıyorum. O nedenle bininci şiirler olarak, denediğim değişik tarzlardaki şiirlerin tümünü sayfaya ekledim)

Bir an
Bitmeyen slogan
Bazen şan
Bazen gam

Bir yaşayan pişman