Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

İnsanlar var,

Yatak, yorgan döşekte
Fikren kölelikte
Bilgisiz, cahillikte
İnançsız şüphelerde

Sırtımı döndüm
Yalana, riyakârlığa
İnsanı insandan
Tüm ayıranlara
Tarihsel ayrılıklara
Kin dolu savaşlara

Ey insan,
Dün varsa bugün
Bugün varsa yarın
Hep olacaktır
Gelecek durdurulamaz
Geçmiş döndürülemez

Bu dünyanın
Altı ateş
Üstü boşluk
Arada ben
Arada biz
Anlayabilsek

Güneş ağlıyordu
Ben ona sevinçle bakarken
Kalbimle buluta seslendim
Gir güneşle dünya arasına
Görmesinler güneşin ağladığını
Yağmurlarını gönder doğaya

Dün albümümü karıştırdım
Yıllar öncesinden bir resim

Siyah beyaz

Ne günlerdi

Yol, ben
Ben, yol
Karma karışık
Yürüyorum
Hafif, hafif
Ayaklarım yolda

Bir acı gerçek
Zayıfken ezilmişken
Delikanlı bir yürek
Büyüyüp kuvvetlenince
Sanki tam bir dönek

Demişse ki peygamberi
Çalışanın tüm emeğini
Ver alnının teri kurumadan

Demişse ki peygamberi
Haklının, yetimin, fakirin

Tanrının bütün emirleri
Dünya işleri
Hesaplanır ahirette
Tüm hak edişleri

İnanmayanlar der