Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Aydın görürüm
Ben aydınım diye dolaşan
Toplumundan uzak
Toplumuna yabancı
Kendi bireyine kapanmış
Paylaşımcılıktan uzak

Aradığım hep sendin
Akşamların kucağında
Ağaran sabahlarımda
Anlarımın kararlarında
Anılarımın karanlığında
Arkamda biten günlerin

“Aranızda ortak olan kelimelerde buluşun”

Olabilir mi?

Önce aramızdaki ortak noktalarda buluşmak
Sonra sırasıyla farklı olduğumuz kelimelerde anlaşmak

Dostum söylesene,
Sığdırılmış günlere
Dostluğumuz mu var?

Gün fobilerini
Kırmak gerek bence.

Öncelikle dost olmasını bilmeliyim
Sonra kendimi korumasını bilmeliyim
Dost olabilmek insanlara erdemdir
Önce kendimizi korumak temeldir

Dost olanda, olacakta insandır

Karışık olmak
Ne de güzeldir

Dümdüz olmak
Şekilsiz dikliktir

Uzun süre yağmıştı yağmurlar
Toprakta yağmur kokuları var

Penceremin kenarına oturmuş
Etrafı seyrediyorum
Bir solucan

Es,
Eskimeyen güzelliklerle
Çıplaklığınla vur yüzüme
Asık suratım dağılsın gözde

Kal,

Ben hiçbir zaman
Sensizliğe alışamam

Doğanın ortasında
Güzellikler kıskacında
Ben yine seni ararım

Kuşlar uçar çırparak kanatlarını
Süzülür çırpmayarak kanatlarını

Her iki eylem gökyüzünde
İnsan seyrediyor yeryüzünde