Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Ne beynimin
Ne yüreğimin
Ne düşlerimin
Ne de hayallerimin

Önüne geçemem

Eski bir film
Seyrediyordum
Bir adada
Mahsur kalmış
İnsanlardan
Ayrı düşmüş

“Bilmediğin şeyin ardına düşme
Göz, kulak, gönül sorumludur” *

“Gerçeği bilinen söze, eyleme
Denilir, doğrudur”

Ey insan,

Hep kendi gözünden
Baktın dünyaya,
Yaratılışına, yaşayışına
Doğduğun, yaşadığın yere

Aklımın ucunda olmanı istemem
Kalbimin en güzel köşesinde yer ayırdım ben

Anılarda dolaşmanı istemem
Hayatımın en güzel anlarında yer ayırdım ben

Aklın şaşmasın
Kalbin kaymasın
Günün modası bu
Zamanın kurtuluşu

Çağda neler görürsün

Etrafımda binlerce insan
Kadın/erkek, genç yaşlı
Sıcak güneşin altında
Biraz önce uğradığım
Tüm coşkuları yaşadığım
Allah’ın evi Kâbe’den

Kendimi düşündüm
Varlıklar içinde
Varlıkların çokluğunda
Dünyada evrende

Kendimi düşündüm

z
Makamın sadakati yok
Rütbelerin taliplisi çok
Zaman kayıp gitse de
Bunun değişeceği yok

Bir tartışmanın
Üzerine geldim
Kızlı erkekli
Gençlerdi tartışan
Konu ise türban