Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Ne beynimin
Ne yüreğimin
Ne düşlerimin
Ne de hayallerimin

Önüne geçemem

Eski bir film
Seyrediyordum
Bir adada
Mahsur kalmış
İnsanlardan
Ayrı düşmüş

Bugün farklı şeylerden söz etmeyi düşledim
Siyasi, ideolojik, tarihi, sosyal konuları iteledim
Bunlardan söz etmemek bir kayıp değildi
Tıpkı yalan rüzgârları dizi gibi,
İzlemeyi bırakmak bir şey fark etmezdi

“Bilmediğin şeyin ardına düşme
Göz, kulak, gönül sorumludur” *

“Gerçeği bilinen söze, eyleme
Denilir, doğrudur”

Ey insan,

Hep kendi gözünden
Baktın dünyaya,
Yaratılışına, yaşayışına
Doğduğun, yaşadığın yere

Aklın şaşmasın
Kalbin kaymasın
Günün modası bu
Zamanın kurtuluşu

Çağda neler görürsün

Etrafımda binlerce insan
Kadın/erkek, genç yaşlı
Sıcak güneşin altında
Biraz önce uğradığım
Tüm coşkuları yaşadığım
Allah’ın evi Kâbe’den

Aklımın ucunda olmanı istemem
Kalbimin en güzel köşesinde yer ayırdım ben

Anılarda dolaşmanı istemem
Hayatımın en güzel anlarında yer ayırdım ben

Kendimi düşündüm
Varlıklar içinde
Varlıkların çokluğunda
Dünyada evrende

Kendimi düşündüm

z
Makamın sadakati yok
Rütbelerin taliplisi çok
Zaman kayıp gitse de
Bunun değişeceği yok