Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Düş, düş artık yakamdan
Düşlerimi yakmadan

Devri âlem yanmadan
Düşlere uyanmadan

Dinlediğim sesleri
Gördüğüm şeyleri
Düşündüm derinden
Var oluşun özünden

Rüzgârlar fısıldarken

Hayat ince bir çizgidir.
Dışımızda ararken, içimizden bizi eritir.

Şikâyetler dışımıza sıralanırken
Bütün kabahatler içimizde gizlenir

Yalanlarıyla dünyayı yalan sayanlara
Gerçekleri konuştuğunda
Her şeye muhalif derler sana
Uyumlu olmanın kuralı onlarca
Uymalısın onlar gibi sende yalanlarına

Bazen kendimle kalırım
Düşünürüm kendimi
Kendime, insanlara
Doğaya, varlıklara
Dünyaya, yaşama
Bilgi ve kültürlere

Düşü düşlerimde gördüm
Düşünce, düşlerimi düşündüğüm

Kerrat cetveli vardı, bilirsiniz?
Bir türlü muhakemesini kavrayamadığımız
Ezberlenen, ezberletilen, güya mantık üzerine yerleştirilen

Anılarımı noktaladım şu ana
Noktadan çizik çizdim zamana

Çiziğin bir yanı eskim
Çiziğin diğer yanı yenim

Geçmişimdeki bazı anılar
Geleceğimdeki çoğu hayaller
Buz gibi,

Candan olmayan ilişkiler
Kalpten olmayan sevgiler

Kendini beğenen
Bir insan vardı
Dünyada yaşardı
Düşüncelerini
Üstün sayardı
Başını kaldırdı

Çiğnerim sakız gibi geçmişimi
Sürekli öğünerek
Ders almamışa benziyorum,
Anımı geleceğimi yaşayarak
Ne olmuş yani,
Geçmişte, şöyle isem, böyle isem,