Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Düş, düş artık yakamdan
Düşlerimi yakmadan

Devri âlem yanmadan
Düşlere uyanmadan

Düşü düşlerimde gördüm
Düşünce, düşlerimi düşündüğüm

Kerrat cetveli vardı, bilirsiniz?
Bir türlü muhakemesini kavrayamadığımız
Ezberlenen, ezberletilen, güya mantık üzerine yerleştirilen

Dinlediğim sesleri
Gördüğüm şeyleri
Düşündüm derinden
Var oluşun özünden

Rüzgârlar fısıldarken

Hayat ince bir çizgidir.
Dışımızda ararken, içimizden bizi eritir.

Şikâyetler dışımıza sıralanırken
Bütün kabahatler içimizde gizlenir

Bazen kendimle kalırım
Düşünürüm kendimi
Kendime, insanlara
Doğaya, varlıklara
Dünyaya, yaşama
Bilgi ve kültürlere

Yalanlarıyla dünyayı yalan sayanlara
Gerçekleri konuştuğunda
Her şeye muhalif derler sana
Uyumlu olmanın kuralı onlarca
Uymalısın onlar gibi sende yalanlarına

Aklım düştü peşine
Koşturuyor

Kalbimde gülümseme
Coşuyor

Gözlerim uzaklara dikilir
En güzel hayaller ötesine
Lisanım yetmez, düş eritir
Eskiyen umutlar ötesinde
Ceylan bakışlı gözler ile
El veririm sözümden öte

Herkesin,
Kendi gerçeğini yazmasıdır

Sahtelik benim
Şaklabanlığa adım atmamdır

Çarşı içinde dolaşıyorum
Değişik sesler yükseliyor
İnsanlar köşelerde konuşuyor

Bir konuşma dikkatimi çekti
Dinledikçe hayretim yükseldi