Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

İnsanın dünya hayatını
Düşünce/davranışlarını
Fikir, felsefi anlayışını
İnsan aklına, fikrine
Duygusal olarak kalbine
Zorla kabul/yerleştirme

Kavramlar sarhoş olunca
Akıl vurur şuursuzca, tavana
Gözler kararır aydınlıkta
Kalp zifiri karanlıklarda
İnsan şaşırır düzgün yolda

Damla düştü
Yeryüzü gülüştü
Çiçekler açtı
Kokular saçtı
Toprak canlandı
Böcekler kanatlandı

Bir görev düşer
Düşüme, düşünceme
Hayallerime, eylemlerime

Aklımdan, kalbimden
İnancımdan, düşüncemden

Arzular
İhtiraslar
Hayaller
İdealler
Gölgesinde

Kapa gözlerini
Diyorlar bana
Kapasam gözlerimi
Görmeyeceğim sanıyorlar
Açık benim yürek gözlerim
Kapatsam da gözlerimi

Kuşun aklı
Beni aldı
Bir havalandı
Pür dışarı
Kayıplara karıştı
Akıl kaldı

Tanrı yoktur biline
İnsanım doğa içinde biz bize
Doğduk doğayla ölürüz doğaya
Bilinmedik bir var oluş gayesiyle
Çözemediğimiz sırlar içinde
Ulaşırız belki bilimle yaşamın özüne

Zaman değişti
Anlayamadım
Değişen zaman değildi
Değişerek kendimi kandırdım

Zamana egemen olamayan

Mırıltı
Zırıltı
Şırıltı
Herhalde en iyisi bu

Hayat mırıltılarla geçiyor