Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Hoşgörüyü
Avuçlarıma aldım
Kor gibi yakıyor elimi

Avuçlarıma baktım
Hoşgörünün gerçekleri

İlkeldim
İlk eldim

Kuşlar kadar özgür
Gökyüzü kadar hür
Çağlayan kadar gür

Yine yağmurlar yağıyor yüreğime
Dünyanın bütün pislikleri üstünde
Boran, fırtına, hortumla yükselenler
Acı, ağıt, kan, düşüyorlar yüreğime

Karabulut, arkanda ne var? Söyle

Yaşam ölümü biriktirmektir
Yeniden her gün ölüm birikir

Yetişmek, niye koşuyorsun?
Yeşermek, niye sararıyorsun?

Vurdumduymaz mıyım?
Vurgun yemiş hayatıma
Volkanlaşan yaralarıma
Vitrindeyim bakıyorum
Vakitsiz duruşlarıma

Yolda arkadaşıma rastladım
Yarenlik ettik bir müddet
Yakın arkadaşlıklarımızı
Yeniden andık hararetle

Yolumuz uzundu ölüme

Kalem tutan ellere, öpülesi eller diye bakarım, yarın güneş doğacak
Kan kırmızısı, sırıtkan gülüşler bitecek, ağlamak yarınlarda yok olacak
Kara bahtıma söz yok, düşlerim, kalbim, aklım, ufkum, yarınım umutla dolacak
Külkedisi masallar yerine, hayatın gerçekleri çiçeklerini açacak

Kinim, öfkem, sen sus artık, kalbime sevgi, saygı, paylaşım değerleri doğdu bak

1. Adım

Eskiden de gözler bozuluyordu
Kimi miyop, kimi hipermetrop oluyordu
Kimi de astigmata yakalanıyordu.
Ama insanlar bilmiyordu

Islak hava içime işliyor
Koyu havanın gölgesi yok
Her taraf pus, nem çok
Pencereler buharlı
Havanın ardı kapalı
Uzaktaki dağlar karlı

Bazen kafam karışıyor
Beni kıranlar mı daha fazla, yoksa kırdıklarım mı?

Hani belki eşit geliyor
Diyelim ki eşit gelse, kendim kendime teselli bulayım mı?