Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kıştan öte ne var bahardan başka?
Baharların kökenindeki kışlara
Kalemden hüzün damlarken mısralara
Fikirler de ulaşacak mı baharlara?

Söylem etnik, ideolojik, mezhepçilik

Birden bire
Her şey tersine
Dönerse
Ne söylenir kalbe?
Dayanamaz ise

Deliye kurban oldum
Çok ama çok cesurdu
Akıllıya kahroldum
Çıkar peşinde yoruldu

Dürüst mü dürüst delicesine

Olmak isteyip olamamak
Yapmak isteyip yapamamak
Hayatta amaç var olmak
Kendi kişiliğinde olmak

Gülmenin ağlamaya

Dün rüzgârla fısıldattım
Söz ettik oradan buradan
Sendin asıl konuşulan

Senden sordum rüzgâra
Söyle nasıl? Anlatsana

Seni, sen olarak sevdim
Beni, ben olarak sevmedin

İstedin ki. sen olayım
Ben sende kaybolayım

Bazen kafam karışıyor
Beni kıranlar mı daha fazla, yoksa kırdıklarım mı?

Hani belki eşit geliyor
Diyelim ki eşit gelse, kendim kendime teselli bulayım mı?

Zamandan kendini kurtarmayanın, geleceğe hazırlanamayacağını düşünüyorum
Zamanın, geçmişin kalıplarıyla insanı tutukladığına inanıyorum

Geçmişin zincirleri, zamanın meydanlarını dolduruyor
Donmuş, dondurulmuş heykeller insanları kalbinden tutukluyor

Çetin günler yaşıyorum
Çilesi bitmeyecek günler sanki
Çocukların ağlayışlarını duyuyorum
Çocuklar hiç gülmeyecekmiş gibi
Çeşitli sözler dolaşıyor sürekli
Çok kötü olacakmış gelecek

Sol yanım acırken
Sağ yanımda sen varsın
Sevgimle büyüttüğüm
Saygımla yaşattığım
Sözümün gerçeğinde
Silinmeyecek şekilde