Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Gözlerinde ışıltılar
Seyrettiğim çocuk

Gülümsemelerinle
İçimi, sevince boğan çocuk

Bak yaşadığımız hayata
Astarı yüzünden pahalı
Ne söylersen kabahate
Yasa farklılıklara kapalı

İnsan kendine yabancılaşırken

Bilim, bilim, diye, diye
Bilim tanrıları oldu niye
Dediler inanma görmediğine
Onları sonradan görsen de
İnandılar kendi kendilerine

Olayları sessizce avucuma aldım
Geçmişi, anı, geleceği seyre daldım
Bütün düşüncelerde gerçekleri aradım

Bencil / çıkarcı / dayatmacı insan
Paylaşımcı / fedakâr / özgürlükçü insan

Islak hava içime işliyor
Koyu havanın gölgesi yok
Her taraf pus, nem çok
Pencereler buharlı
Havanın ardı kapalı
Uzaktaki dağlar karlı

Bal yer misin?
Özgürlükler aşkına
Yoz düşüncelerden

Bal tutar mısın?
Misali yalamalar aşkına

Her insanın bir hayatı var
İnsan için dünya geniş zaman dar
Geriye doğru masal, ileriye doğru umut bir hayat yaşadım
Çoğu kez yanıldım, aldandım, şaşkınlıkla kafamı kaşıdım

Bana öğrettikleri özgürlükle tarihi yerdim

Biraz kendime gelmem gerekli
İçimdeki duygular tedirginleşti
Rahatın battığı anlar olur hani
Anlaşılmaz duygular çemberi
Zehir zemberek, yaşama çevrili

Gençlik yıllarımda
Okuduğum bir kitapta
İlginç bir hikâye vardı
Afrika’nın ilkel insanları
Yaşadıkları zorluklara
Açlığa ve sefalete

Yüreğim doğayla bütünleştiğinde
Huzur doğuyor bütün benliğime

Uzaklar yakın oluyor gözlerime
Kalpler değiyor sevgiyle kalbime