Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kan, dökülüyor
Can, ölüyor

Yağmur, yağıyor
Yeryüzü, yıkanıyor
Cinayetin, delili kalmıyor

İki şey arasında kaldım
Çağdaşlıkla muhafazakârlığa baktım
Birbiriyle kavga veriyorlardı
Araya gireni kırıyorlardı

İfrat, tefrit hesabı kavga

Pencereden körfezi seyrediyorum
Hava kapalı, puslu, arkası yağmurlu
Bulut arası güneş, arada bir selam veriyor
Martıların sesi bana kadar gelmiyor
Eskisi gibi yük gemileri de sık görülmüyor
Hafif bir rüzgar çaktırmadan esiyor

Çalış, çalış, çalış
Dünya üç beş karış
Bir ucunda sen
Bir ucunda ben
Nereye gidiyor tren?

Zifiri karanlıkta dolaşırken
Yeni bir günün umutlarıyla
Vaat edilen güzel hayallerden
Ümitlerin kesik karanlığında
Umudu sırtlayıp yürümek
Tutuklanmış düşüncelerde

Bir günlük ömür biç bana
Gerek yok fazla yaşamaya
Gözyaşı, kan, nefret olmasın orada
Buluşalım sevgi, saygı, paylaşımda
Nasılsa gideceğiz sonunda

Kuş sesinde
Zaman
Tin sesinde
Yaşam
Köpek sesi dışarıdan
Düşer kulaklardan

Suyu izledim görünürde
…..Gölette, gölde, denizde
……..Derede, çayda, nehirde
…………Buzulda, gökte, yerde

Suyu izledim görünmezde

Gazze ile aramda
Kilometrelerce uzaklık var

Ama ben
Sanki orada yaşıyorum

Tarihe bakıyorum
Şaştıkça şaşıyorum
Takıldı aklıma
Sizlere sunuyorum

Birileri var,