Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Bir hazan mevsimi işte yine geldin
Ben hüznü hazanla birleştirdim
Dökülen yaprakların anılarımdı
Kuruyan dalların hayatımdı
Rüzgârlar estirdim gönlümde
Yılan gibi dolandılar bedenimde

Temmuz ayının en sıcak günlerinden biri olacağı söyleniyordu. Dün hava gerçekten sıcaktı. Bugün daha sıcak olacakmış. Oruç ayı başlamış beş gün geçmişti. Cuma günü nöbetçiydim. Karargâh subayı olduğum için okulun yemekhanesinde nöbetçi subayı görevini yürütüyordum.

Sabahleyin evimden çıkıp ana yola doğru yürürken henüz güneş yeni doğmuştu. Hava sabah serinliğini kaybetmemişti. Asteğmenlik görevini yürüttüğüm Balıkesir Çayırhisar Ordu Donatım Okulu, Balıkesir’in doğu tarafında Bursa yolu üzerindeydi. Şehirden hayli uzaktı. Askeri birliğe yakın mahallede oturuyordum. Evimizin önündeki yoldan ana yola doğru bahçeler arasından patika yol vardı. Bahçeler dedimse de, daha çok ağaçsız tarla gibiydi. Seyrek ağaçları vardı. Patika yol karşımızdaki caminin yanından geçiyordu. Ana yoldan geçecek olan askeri servis arabasına binecektim.

Ramazan ayındaki ilk nöbetim olacaktı. Yaz günü olmasına rağmen görev anında oruç beni rahatsız etmiyordu. Zaten akşam 18.00 de işten çıkıyor, eve 18.30 da geliyordum. Eve geldikten sonra neredeyse bir saat falan iftara zaman vardı. Ama bugün nöbetçiydim. Akşam birlikte kalacak, geceyi birlikte geçirecektim. İftarımı, sahurumu askeri birlikte yapacaktım.

Kaybolup giden zamana yanarım
Hâlbuki kaybolan zaman değil benim
Avucumun içinden akıp giden bedenim
Her an binlerce hücremi mezara gömenim

Ölen her hücreme bir harf, bir kelime

Yanılmış insan
Son bir umutla
Tanrısına doğru
Güvenle yürüdü

Biliyordu ki,

Aklım akla seslendi
Bende varım dinle dedi

Bilirim, görürüm ki,
Akıl akıldan üstündür
Akıl akıldan farklıdır

Aniden gelen coşku gibi
Coşarsın aşkın dere gibi
Engelleri tanımazsın
Lakırdılara kanmazsın
Ele güne hiç bakmadan
Nasıl? neden? Tınmadan

Dengesiz sözler vardır
Olgunlaşmamış hayatta
Güneş karanlığındadır
Rüzgarla savrulur havada
Ucuz, içi kara, dışı aydındır

Çok üzgünüm
Gerçekten üzgünüm

Ülkem Müslüman bir ülke
Ama artık Müslümanlık yok
Fakat Müslüman’ım diyen çok

Ne çok hayatlar yaşadım
Ne çok şeyler gördüm hayatta

Doğanın bütün coşkularında ben vardım
Hayvanlardan, bitkilerden arkadaşlarım
Gökyüzü, yeryüzü arasında ne varsa

Dünyayı
Avuçlarıma aldım
Kor gibi yakıyor elimi

İnsan,
Çok şey söyleyebilir